میرزای شیرازی
سید محمد حسن حسینی شیرازی (۴ اردیبهشت ۱۱۹۴ شیراز، محله درب شاهزاده – ۱۵ بهمن ۱۲۷۳ سامرا) مشهور به «میرزای شیرازی» و میرزای مجدد، مرجع تقلید شیعه ایرانی (مرجعیت عام شیعیان در سال ۱۲۴۳) و صاحب حکم تحریم تنباکو بود.[۱]
| نام | سید محمد حسن حسینی شیرازی |
|---|---|
| نامهای دیگر | علامه شرف الدین
|
| نام پدر | سید یوسف شرف الدین |
| متولد | ۴ اردیبهشت ۱۱۹۴ |
| متوفی | ۱۵ بهمن ۱۲۷۳ |
| محل تولد | شیراز |
| اساتید | میرزا سید حسین شیرازی
شیخ محمدتقی رازی میر سید حسن بیدآبادی محمدابراهیم کلباسی محمد حسن نجفی حسن کاشف‌الغطا (فرزند شیخ جعفر کاشف‌الغطا) سید ابراهیم قزوینی شیخ انصاری |
| برخی آثار | کلمه الامام الحسن
کتاب الطهاره تا مبحث وضو کتاب الصلوه تا بحث رساله‌ای در رضای (اعیان الشیعه ج ۵٫۳۰۸) رساله‌ای در مشتق رساله‌ای دراجتماع امر و نهی تقریرات درس اصول شیخ مرتضی انصاری. دوره کامل تعلیقات بر فرائدالاصول تألیف شیخ مرتضی انصاری |
پس از فوت مرتضی انصاری دزفولی در سال ۱۲۴۳، مرجعیت عامه شیعه به او منتقل شد و نزدیک به ۳۰ سال در این مقام به رفع مشکلات مردم و اداره حوزه‌های علمیه مشغول بود. سید محمدحسن حسینی شیرازی مرجع عام شیعه در سن ۸۲ سالگی در سامرا در اثر مسمومیت درگذشت.الگو:مدرک آرامگاه او در یکی از حجرات صحن حرم علی بن ابی‌طالب در شهر نجف قرار دارد.
- ↑ در مشروطه چه گذشت؟، جلد اول، چاپ اول ۱۳۸۹، مؤسسه فرهنگی هنری قدرولایت، صفحهٔ ۶۳۳