کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین
| Hoosinrasooli/صفحه تمرین | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات شخصی | |
احمد بن يعقوب اصفهاني، (حدود 280 – 354ق) ابوجعفر. اديب و محدث شيعي. معروف به «بزرويه»(به تقديم زاي بر راء). ولادت او با توجه به اينكه وي با يك واسطه از «ابن هلال ثقفي»(م283ق) نقل حديث كرده است، بايد حدود 280هجري روي داده باشد. تاريخ وفات او به گفته شاگردش «ابوعلي بن شاذان» در رجب 354هجري اتفاق افتاده است. وي اصالتاً ايراني و اهل اصفهان است. بخش عمدهاي از تحصيلات او در اصفهان سپري شد و در آنجا نزد اساتيد شيعي و سني، به فراگيري ادبيات و حديث اشتغال يافت. سپس به بغداد آمد و مدتي از محضر «ابوعبدالله نفطويه نحوي ظاهري»(م323ق) بهره برد و آموختههاي ادبي خود را تكميل كرد. وي در بغداد مسكن داشت و ظاهراً تا آخر عمر در آنجا ماندگار شد. همچنين در اصفهان از استاداني چون «ابوجعفر احمد بن علي (علويه) اصفهاني شيعي»(م320ق)، «محمد بن يحيي بن منده اصفهاني حنبلي»(م301ق)، «علي بن رستم اصفهاني» و ديگران بهره برد و به تدريج در دانش نحو و حديث تبحر يافت. از شاگردان او تنها «ابوالحسين بن رزقويه» و «حسن بن احمد بن ابراهيم بن شاذان» معروف به «ابوعلي بن شاذان»(339- 425ق) را ميشناسيم كه ناقل حديثي از او در باره اسرار شب معراج است كه پيامبر اكرم(ص) آن را براي علي(ع) بازگو نموده است. در باره تشيع او اگرچه سخن قاطعي نميتوان گفت، اما در عصر او به دليل ورود «ابن هلال ثقفي»(م283ق) به اصفهان و ترويج فرهنگ تشيع توسط او، و همچنين پس از ابنهلال، با روي كار آمدن دولت شيعي آلبويه، باعث شد تا مردم اصفهان به تدريج گرايشات سني را رها كرده و به مذهب شيعه رو آورند. چنانكه شاگردي او نزد «احمد بن علويه» و همچنين قرار داشتن امامان شيعه در سلسله اسناد حديثي كه از او پيش از اين يادآور شديم، شواهد ديگري بر تشيع او ميتواند بوده باشد. از او اثر تأليفي بر جاي نمانده است. منابع: (فتح الابواب، ابن طاوس، ص193 به بعد؛ بحارالانوار، ج88ص267 حديث21؛ تاريخ بغداد، ج5ص436 شماره 3021؛ اكمال الكمال، ج1ص258، باب برزويه و بزرويه و بردزبه؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص60؛ الكني و الالقاب، ج2ص77)