ممطوره‏ لقب دیگر فرقه «واقفه» است که با نام ممطوره هم شناخته شده‌اند. این عنوان در اصل از ترکیب اضافی «کلاب‌ ممطوره» یعنی سگان‌ باران‌خورده، گرفته شده است که از پلشتی و پلیدی افکار و عقاید رهبران این طایفه حکایت می‌کند.

وجه تسمیه

دلیل نامیده شدن این گروه به ممطوره این است که در مناظره‌ای که میان رهبران واقفیه و برخی از بزرگان شیعه همچون علی بن اسماعیل میثمی و یونس بن عبدالرحمن اتفاق افتاد و زمانی که بحث میان آنها بالا گرفت و واقفیان دلایل و براهین علمای شیعه را نپذیرفتند، علی‌بن‌اسماعیل میثمی به آنها گفت: «ما انتم الّا کلاب ممطوره» شما جز سگان باران‌خورده نیستید. یعنی از مردار بد‌بوتر و گندیده‌‏تر هستید چون هرگاه سگان از باران خیس شوند، از مردار بدبوتر می‌شوند. این نام تا زمان نوبختی بر این طایفه مانده بود. نوبختی می‌‏نویسد: هرگاه مردی را بی‏‌دین خوانند او را ممطور گویند، دانسته شود که وی از کسانی است که به‌ویژه بر امامت موسی بن جعفر (علیه‌السلام) درنگ کرده است.

عقاید

ریشۀ عقاید این طایفه، را باید در انکار وفات امام کاظم (علیه‌السلام) دانست[۱]،[۲]،[۳]،[۴]،[۵]،[۶].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 426
  2. اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين، مصر، ص 280.
  3. بغدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 40.
  4. نشوان الحمیری ابوسعید، الحور العين، تحقيق كمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 164.
  5. بن الخیاط، الانتصار فى الرد على ابن الراوندى الملحد، با مقدمه و تعليقات دكتر ينبرگ سوئدى، مصر، سال 1925 میلادی، ص 136.
  6. نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعه، ‌سال ۱۳۵۵هجری شمسی، ص81 اشعری ابوالحسن، المقالات و الفرق، سال ۱۳۶۲هجری شمسی، ص 91 و 239