«مستعمله»‏ در برابر مهمله کسانی بودند که قائل به نصّ پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم) در امامت شدند. برخی از این طایفه که از اهل‌سنت و جماعت و اهل‌ حدیث بودند، اعتقاد داشتند که ابوبکر با نصّ پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم) به امامت رسید؛ زیرا به ادعای آنان، حضرت هنگام بیماری‌اش ابوبکر را مامور بر اقامه نماز کرد. از این‌رو مسلمانان گفتند ما به امامت کسی که رسول‌خدا (صلی‌الله علیه وآله وسلم) او را برای دین و دنیای ما معرفی کرد، راضی هستیم و ابو‌بکر را به خلافت بر‌می‌گزینیم[۱]،[۲].

پانویس

  1. مشکور محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 410 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  2. اشعری قمی سعدبن عبدالله، المقالات و الفرق، تحقيق محمد جواد مشكور، تهران، سال 1963 میلادی، ص7