عقیلیه‏ مطابق با گزارش منابع فرقه‌شناسی، طایفه‌ای مشتمل بر هزار خانوار از مؤمنان مروت شعار بودند که در بهترین مکان جغرافیایی در شوشتر زندگی می‌کردند. آن مکان بهترین نقطه در دشت و صحرایی خوش‌منظر و محل نصب خیمه‌ها و توقف‌گاه احشام‌شان بود. آنها بزرگان طایفه خود را به عقیل بن ابی‌طالب برادر حضرت علی (علیه‌السلام) منسوب می‌کردند. بزرگشان شخصی به نام میرحسین عقیلی بود که در بخشش و سخاوت حاتم طایی زمان خود به حساب می‌آمد. علاوه بر این مطالب، سادات شوشتر را خال و عروس خاندان پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم) را خلخال می‌نامیدند[۱]،[۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات
  2. شوشتری قاضی نور الله، مجالس المؤمنین، تبریز چاپ سنگی، بی تا، تهران، سال 1268 شمسی، ص 64