احمد الوائلی

نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۴ توسط Hadifazl (بحث | مشارکت‌ها)

شیخ احمد الوائلی خطیب و شاعر معروف عراق بود که بر حسب شرایط زمان خود سخن می‌گفت و از طرفداران و مبلغین وحدت اسلامی مسلمانان بود.

احمد وائلی
Ahmad vaeli.jpg
نام کاملاحمد وائلی
اطلاعات شخصی
سال تولد۱۳۴۲ ش، ۱۹۶۴ م، ۱۳۸۳ ق
محل تولدنجف
سال درگذشت۱۴۲۴ ق، ۱۳۸۱ ش‌، ۲۰۰۳ م
آثار
  • هویة التشیع
  • تجاربی من المنبر
  • دفاع عن الحقیقة
فعالیت‌هاخطیب و شاعر معروف عراق

ولادت

وی در سال ۱۳۴۲ هجری در شهر مقدس نجف متولد شد.

تحصیلات

تحصیلاتش را در مدارس رسمی ادامه داد. سپس به حوزه علمیه پیوست و هم‌زمان توانست مدرک لیسانس را از دانشکده فقه نجف که وابسته به دانشگاه بغداد بود، دریافت کند. شیخ الوائلی برای ادامه تحصیل به بغداد نقل مکان کرد و از مؤسسه علوم اسلامی مدرک فوق لیسانس خود را گرفت، سپس به قاهره عزیمت و در آنجا مدرک دکترای رشته علوم اسلامی را اخذ کرد.

فعالیت‌های اجتماعی

وائلی خطیبی نوآور بود که شیوه خاصی داشت و به روش معمول منبر نمی‌رفت، وی چنان تحول چشم‌گیری در این زمینه رقم زد که شیوه‌اش الگوی خطبا قرار گرفت.

آراء و فعالیت‌های تقریبی

شیخ احمدوائلی ازطریق سرودن قصائد پرمعنای خویش به فرهنگ سازی درزمینه بازگرداندن امت اسلامی وملت عراق به تمدن درخشان اسلامی که در قبل وجودداشته می‌کوشیده است. به عنوان نمونه ایشان در یکی از قصائد خود که بالغد سخی الفتح ما نتجمّع ومدنی کریم العیش مانتوقع [۱] به مسئله مهم ایجاد فتنه طائفی (قبیله ای)از طرف استعمارگران انگلیسی اشاره داشته است. وی در این قصیده به ندای برخاسته از نجف اشرف در دعوت به وحدت وانسجام اسلامی و نپذیرفتن تعصبات قبیله‌ای تفرقه‌انگیز را که ازجانب مراجع عظام و اندیشمندان وادباء و افراد فرهیخته درعراق به گوش می‌رسد را صدایی دانسته که برای پیشرفت امت اسلامی همیشه باقی و ماندگار خواهد بود.

آثار و تالیفات

  • هویة التشیع
  • نحو تفسیر علمی للقرآن الکریم
  • دفاع عن الحقیقة
  • تجاربی من المنبر
  • من فقه الجنس فی قنواته المذهبیة
  • أحکام السجون بین الشریعة والقانون
  • استغلال الأجیر وموقف الإسلام منه
  • دیوان اشعار

وفات

ایشان در ۱۴ جمادی‌الاول ۱۴۲۴ق/۲۰۰۳م در کاظمین از دنیا رفت و در کنار مرقد کمیل بن زیاد (در نجف) به خاک سپرده شد.

پانویس

  1. (موسوعه اعلام الدعوه والوحده والاصلاح جلد اول صفحه 192)