وحدت و همگرایی (کتاب)
كتاب حاضر دربردارنده مقالات و نوشتارهای مختلف مؤلف در سال های متمادی با رویكردی هم گرایانه و وحدت جویانه در مناسبت های مختلف می باشد كه در چهار فصل تنظیم شده است؛ فصل اول با عنوان «وحدت در سنت و سیره معصومین علیهم السلام» مشتمل بر سه بحث زیر است: وحدت و مبعث، رفتار پیامبر صلی الله علیه و آله با پیروان ادیان و زمینه های انسجام مذهبی در صحیفه سجادیه، كه پتانسیل نصوص معتبری چون «صحیفه سجادیه» را برای تقویت انسجام مذهبی تبیین می كند. عنوان فصل دوم «دین و وحدت ملی، فرهنگ دینی و انسجام اسلامی» است كه پتانسیل های فرهنگ دینی برای ایجاد انسجام ملی را مورد توجه و بررسی قرار داده و در مقا له «بررسی ریشه های هم گرایی بین اهل كتاب با سایر ایرانیان در دفاع مقدس» به خوبی نشان می دهد كه دین اسلام در كنار سایر عوامل، در عمل سبب هم-گرایی و هم دلی همه ایرانیان برای دفاع از مرز و بوم كشورشان گردیده است. در فصل سوم با عنوان «وحدت از نگاه متفكران شیعی» اندیشه چهار نفر از مصلحان بزرگ ایرانی و شیعی معاصر پیرامون هم دلی و وحدت به رشته تحریر درآمده است. این چهار مصلح بزرگ عبارت اند از : ١ـ سید جما لالدین اسدآبادی كه آغازگر هم دلی جدی سنی و شیعه بوده و رویكرد هم گرایانه او به نحوی از مسئله تجدد متأثر است؛ ٢ـ آیت الله العظمی بروجردی كه با رویكردی سنتی به وحدت شیعه و سنی عشق می ورزید؛ ٣ـ امام خمینی كه هم در نظر به صورت جدی به وحدت ایرانیان و وحدت پیروان مذاهب شیعه و سنی معتقد بود و هم در عمل در این مسیر گام های اساسی برداشت؛ ٤ـ استاد مطهری، شاگرد برجسته امام خمینی كه هم منادی وحدت ملی و هم مقوم انسجام مذهبی بود . اندیشه این چهار متفكر در سه مقاله «هم گرایی شیعه با اهل سنت مقایسه دو رویكرد: سید جمال الدین اسدآبادی و آیت الله العظمی بروجردی»، «كتاب و عترت از دیدگاه امام خمینی» و مطهری و رویكردی هم گرایانه در مباحث اعتقادی» بررسی شده است. فصل چهارم با عنوان «وحدت از راه گفت وگو و دعوت» با مقاله «زمینه های ایجاد وحدت اسلامی از طریق گفت وگوی بین تمدنی» آغاز می شود، و مقاله دیگر با عنوان «اصل گفت وگو و دعوت در روابط بین الملل از نگاه اسلامی» نگاهی به سطح فراتر از جهان اسلام دارد و غیر مسلمانان ر ا از راه گفت وگو به تقارب و تعامل و نزدیكی می خواند.
