جلالیه
جلالیه، ظاهرا «صوفیه» منتسب به جلال‌الدین محمد بلخی (مولوی) صاحب کتاب مثنوی، یا به نوه‌اش جلال‌الدین‌فریدون مشهور به عارف است که پس از بهاءالدین‌ولد، فرزند جلال‌الدین، بر مسند‌قطبیت نشست و یا شاید این «جلالیه» فرقه‌ای از دراویش خاکساری باشند[۱].[۲]. در برخی دیگر از منابع نوشته‌اند که جلالیه از صوفیه‌اند و مقصود همان فرقه مولویه منسوب به جلال‌الدین مولوی رومی است و گویا ابن‌بطوطه جمعی از آنان را دیده است[۳].
| جلالیه | |
|---|---|
 | |
| نام | جلالیه |
| موسس | منسوب به جلال‌الدین محمد بلخی (مولوی) |