روحانیه
روحانیه از جمله فرقههای اسلامی است که خود دارای چند صنف میباشد.
روحانیه | |
---|---|
نام | روحانیه |
عقیده | 1. برخی از ایشان معتقدند که به دلیل دوستی با خداوند قبح گناهانی نظیر سرقت، زنا و شرب خمر از آنان برداشته شده است. 2. برخی از ایشان زندگی دنیوی را بر خود دشوار کرده و خود را از نعمات و لذات دنیا محروم میکردند و حتی غذاهای ناسازگار میخوردند. 3. برخی دیگر از ایشان معتقد بودند که زهد در دنیا حرام است. |
وجه تسمیه
این فرقه را از آن جهت روحانیه مینامند زیرا که آنها به ملکوت آسمانها نظر دارند و آشکارا بهشت را میبینند و از نعمات آن بهرهمند میشوند. به این فرقه فکریه نیز میگویند، به این دلیل که فکر را هدف عبادات خود میدانند و در فکر و اندیشهشان با خداوند سخن میگویند و با او مصافحه میکنند. [۱]
اعتقادات
برخی از روحانیه معتقدند که دوستی خداوند بر دلهایشان غالب شده و گناه سرقت، زنا و نیز شرب خمر از آنان برداشته شده است، زیرا هر چیزی را که بردارند همه میدانند که مال خداوند است و تصرف در اموال دوست بدون اجازه او حلال است.
ریاضت
برخی از روحانیه زندگی دنیوی را بر خود دشوار کرده خود را از نعمات و لذات محروم میکردند، مثلا غذاهای ناسازگار میخوردند و نیز خوراکهای تلخ و بدبو را در عالم تصور و خیالشان عسل و انگبین میانگاشتند. با اینحال برخی از ایشان پس از آن که مدتی به دنیاپرستی گراییدند، دنیا را ترک کرده و طعامهای لذیذ و شرابهای گوارا و لباسهای نرم و عطریات خوشبو را فرو گذاردند و دلهای خود را به ترک آن مشغول کردند. و برخی دیگر معتقد بودند که زهد در دنیا حرام است، اما طعامهای نیکو و عیش و نوش حلال است و اغنیا و توانگران نزد خداوند بیش از فقرا ارج و منزلت دارند. [۲] [۳]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 205
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، چاپ دوم، ص 205 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ ملطی ابوالحسین محمد بن احمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری، قاهره سال 1949 میلادی، ص 92- 93.