احمد بن طاهر قمی
احمد بن طاهر قمی، (000 – حدود 344ق) محدث شیعی. نام او در منابع بدون كنیه ذكر شده است. از لقب «قمی» پیداست كه وی اهل قم بوده و بخش قابل اعتنایی از دوران تحصیلی‌اش را در این شهر گذرانده است. اواخر عمر، مدتی در بغداد به سر میبرده است زیرا شاگرد او اهل بغداد است. در منابع حدیثی چندین روایت از او به چشم میخورد كه تعدادی از آنها درباره تولد و غیبت امام زمان عجل الله فرجه الشریف است.
| احمد بن طاهر قمی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن طاهر قمی |
| نام‌های دیگر | قمی |
| اطلاعات شخصی | |
| محل درگذشت | بغداد |
| دین | اسلام، تشیع |
| استادان | ابن ولید قمی |
| شاگردان | احمد بن عیسی وشاء بغدادی |
معرفی اجمالی
احمد بن طاهر قمی، محدث شیعی. نام او در منابع بدون كنیه ذكر شده است. وی در عصر غیبت كبری میزیسته و معاصر با «ابن ولید قمی»(م343ق) است بنابراین وفات او در اواسط سده چهارم هجری به وقوع پی‌وسته است. در منابع رجالی اشارهای به شرح حال او نشده است اما از لقب «قمی» پیداست كه وی اهل قم بوده و بخش قابل اعتنایی از دوران تحصیلی‌اش را در این شهر گذرانده است. همچنین ممكن است وی در اواخر عمر، مدتی در بغداد به سر میبرده است زیرا شاگرد او اهل بغداد است. ظاهراً «علی بن احمد بن طاهر» كه از شاگردان معروف «ابن ولید قمی»(م343ق) است، پسر اوست و شاید روایت نكردن او از پدرش بخاطر اعتقاد غلوآمیز پدر بوده باشد، زیرا از احادیث پدر استفاده میشود كه از معتقدان سرسخت مهدویت و غیبت امام دوازدهم شیعیان بوده به طوری كه در این امر، متهم به افراط و ساختن داستانهای غیر واقعی بوده است، چنان‌كه استاد او محمد بن بحر بن سهل شیبانی(زنده در 286ق) نیز در امر امامان شیعه متهم به غلو بوده و كسی است كه حكایت بشر نخاس(درباره خریداری جاریهای به نام نرگس كه بعدها مهدی موعود را به دنیا آورد)، توسط او گزارش شده است.
در منابع حدیثی چندین روایت از او به چشم میخورد كه تعدادی از آنها درباره تولد و غیبت امام زمان عجل الله فرجه الشریف است. در تمام این موارد، شاگرد او «احمد بن عیسی وشاء بغدادی» از او نقل حدیث كرده است. از او هیچ اثر تألیفی معرفی نشده است. گفتنی است نام او با «احمد بن طاهر» معروف به «ابن طیفور» و «ابن ابی طاهر»(م280ق) صاحب بلاغات النساء مشترك است.
استادان
از اساتید معروف ابن ولید قمی(م343ق) است، احمد بن طاهر قمی پسر اوست و شاید روایت نكردن او از پدرش بخاطر اعتقاد غلوآمیز پدر بوده باشد، از معتقدان سرسخت مهدویت و غیبت امام دوازدهم شیعیان بوده.
شاگردان
شاگرد او احمد بن عیسی وشاء بغدادی از او نقل حدیث كرده است.
منابع
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص28؛
- كمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، باب 33، ج2ص31 حدیث51؛ وباب41، ج2ص132 حدیث1؛
- وسایل الشیعه(اسلامیه)، ج20ص15.