ابن سالم بصری
محمد بن ابی‌الحسن سالم بصری که به اختصار او را «ابْن سَالم الْبَصْرِی» می‌نامیدند یکی از علما واعلام تصوف اهل سنت قرن چهارم هجری بود عبدالرحمن سلمی در وصفش او را اهل اجتهاد معرفی می‌کند[۱]. ذهبی نیز او را زاهد، شیخ صوفیه سالمیه و فرزند شیخشان معرفی می‌کند[۲]. راوی کلام سهل بن عبدالله التسترِی و روشی در تصوف دارد که به «طریقه سالمیه» معروف است که روش شیخ سهل التستری است و در بصره او پسرش ابوالحسن اصحابی دارند. او در نود سالگی در حدود سال 350 درگذشت.
اساتید و شاگردان
أبوسعید النقاش، أبونعیم الحافظ ولی آثاری از آنها ننوشته است. أبوطالب المکی صاحب قوت القلوب، أبوبکر بن شاذان الرازی، أبومسلم محمد بن علی بن عوف البرجی الأصبهانی، أبونصر عبدالله بن علی الطوسی، منصور بن عبیدالله الصوفی و... او را شاگردی کرده‌اند.
گفتار
هر که بر خدا توکل کند، خداوند به قلبش نور حکمت عنایت فرماید و غم و اندوه او را بسنده و به سوی عزت هدایتش کند، همانا خداوند متعال می‌فرماید: هرکس توکل بر خدا کرد او را کافی است. یعنی اوست که او را با کمال کفایت نگه می‌دارد.
دل بنده هدایت نمی‌شود مگر اینکه از هر نیرنگ و سببی جز خدا قطع نظر کند[۳].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص312-314، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج16، ص272-273، مؤسسة الرسالة، ط2001
- ↑ ابن سالم البصری