کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین
شهر پاراچنار | |
---|---|
نام | پاراچنار |
کشور | پاکستان |
پاراچنار از مناطق زیبای پاکستان در نزدیکی مرز افغانستان است. منطقه پاراچنار در شمال غرب پاکستان قرار دارد که از طرف شرق و شمال شرق با شهرهای هنگو، اورکزئی و خیبر و از طرف جنوب شرق با وزیرستان شمالی همجوار است. در جنوب پاراچنار استان خوست، در غرب استان پکتیا و در شمال استان ننگرهار افغانستان قرار دارند. این منطقه استراتژیک و سوق الجیشی از آن جهت بسیار مهم و در نزد بازيگران غربی اهمیت دارد که کمترین فاصله را ـ در میان سایر مناطق قبائلی ـ با شهر کابل افغانستان دارد و در زمان حضور دولتهای کمونیستی، مسیر کمکرسانی غربیها به مجاهدین از این طریق صورت میگرفت. در اصطلاحات راهبردی بینالمللی به پاراچنار ـ که مرکز شهرستان کُرم است ـ منقار طوطی (Parrots Beak) هم گفته میشود. این منطقه از آن جهت راهبردی است که تنها منطقه مسلح شیعی است و شکست آن گویا شکست همه شیعیان پاکستان به شمار میرود و برای شیعیان پاکستان هم اهمیت زیادی دارد.
دلیل نامگذاری
برخی علتنامگذاری این شهر را به سبب فراوانی درختان چنار در این منطقه، و برخی دیگر نام آن را برگرفته از نام قبیلۀ «پارا» دانستهاند. در بررسی پیشینۀ تاریخی این شهر به ناچار باید به تاریخ ناحیۀ کُرم نیز پرداخت. گذرگاههای درۀ کرم یکی از آسانگذارترین راههایی بوده است که اقوام آریایی در ۴۰۰۰-۲۰۰۰قم در مهاجرت بزرگ خود به هند از آن گذر میکردهاند. به گفتۀ راهبان بودایی- چینی که در سدههای ۵-۷م از ناحیۀ کرمعلیا دیدار کردهاند، اهالی این منطقه پیرو آیین بودایی بودهاند.
پیشینه پاراچنار
در یک تقسیم بندی سیاسی، ایالت سرحد پاکستان به چند «ایجنسی» تقسیم می شود. شهر پاراچنار در واقع مرکز یکی از ایجنسی های ایالت سرحد شمال غربی به نام «کوروم ایجنسی» است و نیز قسمتی از منطقه «پشتونستان» پاکستان می باشد که در میان رشته کوه هایی با دره های سرسبز، آبشارها، چشمه سار ها و جنگل هایی با درختان صنوبر و چنار، و باغاتی پرثمر و زمین های زراعی و کشاورزی حاصل خیز، محصور است. سیبِ مشهور آن به لحاظ رنگ طلایی اش از زمان انگلیسی ها به «گلدن دیشز» معروف است. وجه تسمیه پاراچنار را وجود درختان کهنسال «چنار» یا سکونت قبیله «پارا» یا «پاره» در پیرامون چنار بزرگی در آن منطقه می دانند.
کوروم ایجنسی از دو بخش شمالی و جنوبی تشکیل شده است؛ در شمال، اکثریت از آن شیعیان و در جنوب اکثریت از آن اهل سنت می باشد. ایجنسی در مرز با افغانستان قرار دارد و در حدود یک میلیون نفر جمعیت دارد که 60 درصد آن را شیعیان اثناعشری تشکیل می دهند؛ که بیشتر در پاراچنار و اطراف آن متمرکزند. عشایر ادی زیی، دویل زیی، غندی خیل، مستوخیل، حمزه خیل، منگل، مثبل، درزدران منتوان، وزیی، حاجی غلزیی، لیسانی و پاره، در آن ناحیه سکونت دارند.
علمای بسیاری به منطقه پاراچنار منسوب اند از جمله: مولانا سیدپادشاه حسین، مولانا علی سرور سرحدی (قرن 14)، مولانا غلام قاسم خان کورایی (قرن 14)، مولانا عبدالحسین (متوفی 1365ش) و مولانا محمد عباس (متوفی 1364ش که تکمیل تحصیلات دینی خود را در ایران و عراق گذراند.
موقعیت جغرافیایی
شهر پاراچنار که در آخرین نقطه های ایالت خیبر پختون خواه و در چند کیلومتری مرز با افغانستان واقع شده است. این شهر در مجاورت مرز افغانستان در درۀ سرسبز کُرَّم در فاصلۀ ۲۸۰ کیلومتری جنوبغربی پیشاور واقع است. درۀ کُرم به دو بخش علیا و سفلی تقسیم میشود و پاراچنار مرکز کُرم علیاست. کُرم که خود سرزمینی کوهستانی است، به درهای وسیع و گسترده ختم میشود و جلگهای شیبدار تشکیل میدهد که پارچنار در این جلگه واقع است. بلندیهای این منطقه پوشیده از جنگل، و دارای روستاهایی خوشمنظر است و دمای آن در تابستانها از °۳۷ سانتیگراد تجاوز نمیکند. شهر پاراچنار مرکز اصلی سیاسی و فرهنگی شیعیان مناطق کوهات و هنگو به حساب می آید. اهمیت این شهر به دلیل این است که این شهر تنها شهری در ایالت سرحد است که اکثریت قاطع جمعیت آن را شیعیان تشکیل می دهند. قبایل شیعه مذهب توری، خوشی، هزاره و بنگش با صمیمیت و دوستی در کنار هم زندگی می کنند. دو قبیله توری و هزاره صد در صد شیعه هستند. اما قبایل خوشی و بنگش، اهلسنت نیز دارند