محمد حسن تبرائیان
محمد حسن تبرائیان مشاور سابق دبير كل تقريب مذاهب اسلامي ،معاون اسبق بين الملل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی و دبير هيأت علمي آن مركز بود. ایشان از بدو شكل گيري مجمع در سمت مشاور دبير كل ،عضو هيات علمي و دبير بين الملل در آن حضور مستمر داشته است و اکنون عضو مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی است.
نام | محمد حسن تبرائیان |
---|---|
متولد | ۱۳۲۴ |
برخی آثار | پيشينه تقريب مذاهب اسلامي در قرن پنجم الي دهم
شرح و تفسير نهج البلاغه به زبان عربي استراتژي تقريب مذاهب اسلامي امام صادق و مذاهب اربعه |
تحصیلات
تبرائيان تحصيلات ابتدايي و حوزوي را در عراق به پايان برده و با آشنايي بيشتر با زبان و ادبيات عرب،به اين حوزه وسيع فرهنگي علاقه مند مي شود و براي تحصيل در اين رشته به دانشگاه عراق مي رود.پس از تحصيلات مقدماتي تبرائيان عازم مصر مي شود تا در دانشگاه مصر تحصيل در رشته ادبيات را دنبال كند.او با سعي وافر و پشتكار پيوسته، سرانجام موفق به دريافت دكتراي زبان و ادبيات عرب از دانشگاه الازهر مصر مي شود و بلافاصله براي تدريس در اين رشته به سوريه دعوت مي شود و در دانشگاه هاي دمشق و حلب به تدريس زبان و ادبيات عرب مي پردازد. وي هم اكنون عضو هيات علمي و شوراي تخصصي دانشكده علوم انساني دانشگاه پيام نور است.
آثار
«گره عشق» و «پیشینه تقریب مذاهب اسلامی در قرن پنجم الی دهم» و «بازتاب فقه شافعی در كتاب خلاف شیخ طوسی» و «ادعیه و آداب حرمین» و «راهنمای مصور حج» و «امام صادق و مذاهب اربعه» نیز از جمله آثاری است كه محمد حسن تبرائیان تألیف یا ترجمه كرده است. همچنین اوآثار فراوانی به زبان عربی نیز تألیف كرده كه در حوزه مطالعات اسلامی جای می گیرند. در كنار این مجموعه، تبرائیان سالهاست مشغول تحقیق وسیعی در نهج البلاغه حضرت علی (ع) است. «شرح و تفسیر نهج البلاغه به زبان عربی» را انتشارات دارالشروق مهر چاپ می كند و برای مخاطبان جهان عرب و به زبان عربی است.
«امام صادق و مذاهب اربعه» از دیگر تألیف های تبرائیان است كه به فارسی نگاشته است .
اندیشه ها
تبرائيان مي گويد:«قرآن و سنت نبوي دو منبع شريعت و اسلامند و حجيت ساير منابع در گرو اين منابع است. توحيد، نبوت و معاد از اركان اين تقريب است و اختلاف در فروعات چندان به اصل اسلام خلل وارد نمي كند.مجمع اسلامي درحركت اصلاحي خود به اصولي پايبند است كه شامل ضرورت همكاري همه جانبه، لزوم موضع گيري هماهنگ در برابر دشمنان، پرهيز از نسبت دادن كفر به يكديگر و تنزل دادن امور اختلافي ازكفر به خطا و برخورد محترمانه در امور اختلافي است. »