پیش‌نویس:توفیق البوطی

توفیق البوطی
توفیق البوطی.webp
نام کاملتوفیق البوطی
اطلاعات شخصی
سال درگذشت1403 ش، ۲۰۲۵ م، ۱۴۴۶ ق
دیناسلام، اهل‌سنت

توفیق البوطی عالم مسلمان اهل‌سنت بود.

معرفی اجمالی

توفیق البوطی فرزند محمد سعید رمضان البوطی یک روحانی مسلمان اهل‌سنت بود که به‌عنوان «شیخ شام» نیز شناخته می‌شد. او در ۲۱ مارس ۲۰۱۳، در طول جنگ داخلی سوریه، در اثر انفجار بمب کشته شد.

گرایش سیاسی پدر

در جریان جنگ داخلی سوریه محمد سعید رمضان البوطی به‌صورت علنی از بشار اسد که متعلق به اقلیت شیعه مذهب علویست حمایت می‌کرد. وی قیام مسلحانه علیه نظام حاکم را (هرچند آن نظام ظالم باشد) حرام می‌دانست؛ و معتقد بود که این رویه به جنگ داخلی و آشوب خواهد انجامید. با آغاز انقلاب و ناآرامی در سوریه، به تدریج از محبوبیت بوطی در میان گروه‌های مخالف نظام کاسته شد؛ و مخالفان اسد کتاب‌های او را سوزاندند.

ترور

هنوز علت ترور این عالم دینی در دمشق مشخص نیست. این حادثه پس از ترک بشار اسد از سوریه و ورود گروه‌های مسلح به آن رخ داده است. گروه‌های مسلح مخالف ۲۷ نوامبر (هفتم آذر)، حملات گسترده‌ای را علیه مواضع دولتی در استان‌های حلب و ادلب سوریه آغاز کردند.

تحلیلی از کانال مطالعات اخوان‌المسلمین

با سقوط دولت اسد این نگرانی بوجود آمد که سرنوشت طلایه‌داران مبارزه با اندیشۀ تکفیر در شام، چه خواهد شد. چه میزان به امان نامه‌هایی که از سوی تحریر شام صادر شده، می‌توان اعتماد کرد. در گیرودار پاسخ به این مسأله، خبر ترور محمد توفیق سعید رمضان البوطی، رئیس اتحادیه علمای بلاد شام به دست تروریست‌ها خبرساز شد. شخصیتی که در تبیین و تقابل اندیشۀ افراط و تکفیر، در خط مقدم همایش‌ها، کنگره‌ها و نشست‌های علمی تخصصی و پژوهشی قرار داشت. او یک شخصیت ضدوهابی بود که وهابیت و افراط‌گرایی را ابزار امپریالیسم برای نفوذ و تضعیف اسلام شناخته بود. محمدالبوطی، که مسببان اصلی شهادت پدرش «رمضان البوطی»را آمریکا و صهیونیسم می‌دانست، همیشه به این مسأله می‌اندیشید که باید پیروان ادیان و مذاهب را در کنار هم فراخواند و جهان اسلام را بر اساس «لا اله الا الله و محمد رسول الله» در تقابل با استکبار، وهابیت و تکفیر متحد ساخت. حال در چنین هوای مه‌آلود و غبارگرفته‌ای آیا باید شهادت دیگر عالمان تقریبی و تکفیر ستیزِ شام را انتظار کشید.! سرنوشت شخصیت هایی همچون؛ «احمد بدرالدین حسون» چه خواهد شد.![۱].

جستارهای وابسته

پانویس

منابع