احمد سفطی
أحمد بن عبد الجواد السفطي (ت. 1236 هـ)او از فقهای شافعی مذهب مصر بود. او به شیخ احمد صائم مشهور بود[۱].
| نام | أحمد بن عبد الجواد السفطي |
|---|---|
| نامهای دیگر | شیخ السفطی |
| وفات | 1263 هجری قمری |
تولد
السفطي در اوایل قرن سیزدهم هجری قمری ، در روستای سفط العرفاء در حومه الفشن در استان بنی سوئف ، به دنیا آمد و به همان مکان نیز منسوب بود.
تربیت و تحصیلات
السفطي قرآن را در روستای خود حفظ کرد و سپس عازم قاهره شد تا به جامع الازهر بپیوندد ، جایی که از شیوخ ارشد خود که از همه مهمتر شيخ محمد بن محمد السنباوي،مشهور به الأمير الكبير، علم دریافت کرد. و شاگردی شیخ شنوانی را نیز کرده بود و شیخ دمهوجي را نیز درک کرده بود.
شیخ السفطي در به دست آوردن علم و به خاطر سپردن مطالب سرآمد بود ، بنابراین شیخ سنباوی به او اجازه تدریس داد و به عنوان مدرس شروع به تدریس کرد تا اینکه درس او یکی از بزرگترین دروس در جامع الازهر بود و شاگردانش در میان باهوش ترین طلاب الازهر بودند.
تالیفات
از آثار قلمی او چیزی در دست نیست به جز دو اجازه نامه روایت که یکی را خطاب به أحمد بن محمد الجرجاوي نوشته و دیگری را نیز برای حسنين الملط الحنفي نوشته است.
سرپرستی الازهر
او در سال 1254 هجری قمری ریاست الازهر را بر عهده گرفت.
درگذشت
أحمد بن عبد الجواد السفطي در سال 1263 هجری قمری درگذشت.