حضرت داود

حضرت داود(ع) یکی از پیامبران بنی اسراییل است که در بیت اللحم متولد شده و در ابتدای جوانی شبانی کرده و به خاطر شجاعت، دانایی و صدای خوبی که داشت شهرت یافت.

پرونده:داود.jpg

داود

نام	حضرت داود(ع) (به عبری: דָּוִד، محبوب)
نام در قرآن	داوود
محل زندگی	فلسطین
ولادت	حدود 972 قبل از ميلاد
نام کتاب	زبور

زیبایی، معجزه صحبت کردن با حیوانات، داشتن مهارت در اومور حکومتی، صدای خوش و …از جمله توانمندی هایی است که پروردگار الهی در کنار هدایت الهی و رستگاری بندگان به پیامبران خود از حضرت آدم(ع) تا حضرت خاتم(ص) توفیق داده است.

حضرت داود(ع) یکی از پیامبران بزرگی است که علاوه بر قدرت معنوی و نبوّت، دارای حکومت ظاهری وسیع نیز بوده و نام مبارکشان شانزده بار در قرآن آمده است.

نبی الله الحکام(ع) در سرزمینی بین مصر و شام دیده به جهان گشود، او از نواده‎های حضرت یعقوب نبی(ع)است و به 9 واسطه به یکی از فرزندان حضرت یعقوب(ع) می‎رسد، پدرش ایشا نام داشت.او صد سال عمر کرد، که چهل سال از آن را حکومت نمود.

خلاصه‌ای از زندگی‌نامه حضرت داوود(ع)

حضرت داوود( ع ) از پیامبران بزرگ بنی‌اسرائیل است. محل تولد ایشان دقیقا مشخص نیست، اما از آن‌جا که بنی‌اسرائیل در سرزمین فلسطین می‌زیستند، می‌توان گفت داوود(ع) در فلسطین دیده به جهان گشود.

واژه داوود که از ریشه غیر عربی گرفته شده، در زبان عبری «داوید» تلفظ می‌شود، و به معنای «محبوب» است. نام داوود نبی(ع) شانزده بار، در قرآن کریم بیان شده است. وی از جمله پیامبرانی است که علاوه بر نبوت، دارای منصب حکومت و قضاوت، رهبری مقتدر و صاحب کتاب بود. آن‌حضرت از نواده‌‌های حضرت یعقوب (ع) است که با چند واسطه به او می‌رسد.

نسب و والدین حضرت داوود(ع)

پدر حضرت داوود(ع) را با نام‌هایی نسبتاً مشابه معرفی کرده‌اند که ناشی از تفاوت‌های بین زبانی است:

ایشا، ایشی، آشی، یسی، آسی، انسا، و ... .

اما در ارتباط با مادر آن‌حضرت با جست‌وجویی که در منابع تاریخی داشتیم، به نام ایشان برخورد نکردیم که در صورت یافتن گزارشی در این زمینه، این پاسخ ویرایش خواهد شد.

نسب حضرت داوود(ع) در برخی از منابع تاریخی این‌گونه ذکر شده است: «داوود پسر یسا(ایشا)، پسر عوبید(عومذ)، پسر بوعز(افصان)، پسر سلما(سلمون)، پسر نخشون، پسر عمیناداب، پسر رم، پسر حصرون، پسر فارص، پسر یهودا، پسر یعقوب».

گفتنی است که نسب آن‌حضرت در کتب یهود و نصارا هم این‌گونه ذکر شده است، اما در برخی منابع اسلامی او نه از نوادگان یهودا، بلکه از نوادگان «لاوی بن یعقوب» معرفی شده است.

قرآن کریم نیز حضرت داوود(ع) را از نسل، حضرت یعقوب(ع)، حضرت اسحاق(ع) و حضرت ابراهیم(ع) اعلام می‌کند، آن‌جا که می‌فرماید: «وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ کُلاًّ هَدَیْنا وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسى‏ وَ هارُونَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ؛

و اسحاق و یعقوب را به او (ابراهیم) بخشیدیم و هر دو را هدایت کردیم و نوح را پیش از آن هدایت نمودیم و از فرزندان او، داوود و حضرت سلیمان و ایّوب و یوسف و موسى و هارون را(هدایت کردیم) این‌گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم.

القاب حضرت داوود(ع)

القاب و توصیفاتی که می‌توان برای حضرت داوود از قرآن کریم استخراج کرد، بدین ترتیب است:

«ذَا الْأَیْدِ(صاحب قدرت)»، «اَوّاب(بسیار توبه کننده)»، دارای قدرت «فَصل الخِطاب» یا فیصله‌دادن ، «خلیفة الله(جانشین خدا)»، «نِعْمَ الْعَبْد (بهترین بنده)»، «مَلِک (پادشاه)»، «حکیم»، «عالم».

همسران حضرت داوود(ع)

بر اساس گزارش‌های تاریخی، نام‌ همسران داوود(ع) عبارت‌اند از:

«شیتموم»، «اریخایل»، «موخا»، «دحات»، «ابیطال» و «اغلا» که از آنها دارای فرزند شد و «میخل بنت شاول» که از او صاحب فرزند نشد.

همچنین برای او همسر دیگری به نام «برسبا» «بثشبع‏» ذکر شده است که مادر حضرت سلیمان( علیه السلام ) و همسر سابق «اوریا» (یکی از فرماندهان نظامی حضرت داوود) بود. البته برخی از کتاب‌های تاریخی برای آن‌حضرت( علیه السلام ) همسران زیادی ذکر کرده‌اند و تعداد آن‌را صد همسر نیز ذکر کرده‌اند.

فرزندان‏ حضرت داوود(ع)

‏بنابر آنچه از برخی کتب تاریخی به دست می‌آید، داوود نبی فرزندان زیادی داشت. برخی از منابع تاریخی تعداد فرزندان حضرت داوود(ع) را نوزده تن ذکر کرده‌اند، نام تعدادی از آنها از این قرار است:

1. امنون
2. دالویا
3. اباشلوم (ابشالوم یا ابیشالوم)
4. ارنیا
5. سفاطیا
6. ناتان
7. سمون
8. سوباب
9. نوتان
10. سلامان
11. یابار
12. الیشوس
13. نافاق
14. یافیا
15. الیشماس
16. السنابا
17. الیفلاث
18. سلیمان.

معروف‌ترین فرزند او، حضرت سلیمان( علیه السلام ) بود که جانشین وی شد و به مقام نبوت و پادشاهی رسید.

نبوت حضرت داوود(ع)

قرآن کریم به پیامبری داوود(ع) و نزول وحی بر آن‌حضرت و داشتن کتابی آسمانی، تصریح دارد.

خدای متعال در قرآن کریم خطاب به پیامبر اسلام(ص) می‌فرماید: «ما به تو وحى فرستادیم؛ همان‌گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحى فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل... و به داوود زبور دادیم».

و نیز:

«و پروردگار تو به آنچه در آسمان‌ها و زمین است آگاه‌‏تر است. بعضى از پیامبران را بر بعضى دیگر برترى نهادیم و به داوود زبور را دادیم».

حضرت داوود(ع) در زمره پیامبرانی است که دارای آیین و شریعت مستقل نبود، بلکه مبلِّغ شریعت پیامبر اولوالعزم؛ حضرت موسی( علیه السلام ) بود.