سکاکیه
سكاكيه از فرق كلامى شيعه و پيرو ابو جعفر محمد بن خليل سكاك از متكلمان اماميه بودند.
شرح حال
ابو جعفر محمد بن خليل سكاك، شاگرد ابو محمد هاشم بن حكم (در گذشته در سال 199 هجری قمری) و از معاصرين چند تن از مشاهير «معتزله» مانند ابو عثمان عمرو بن بحر جاحظ و ابو جعفر محمد بن عبد الله اسكافى و ابو الفضل جعفر بن حرب بوده و در نيمه اول قرن سوم هجرى مى زيسته است.[۱]
لقب
لقب ابو جعفر محمد بن خلیل سکاک، در بیشتر كتاب های قديم به تحريف، شكال، سكال، سكاك و شكاك ضبط شده، ولى در واقع اصل این واژه سكاك است و به معنای كسى است كه كار او ساختن سكه يعنى گاو آهن باشد.[۲]
اعتقادات
این فرقه خداوند را به خودى خود عالم مى دانستند و وصف عالميت او را در وى از صفات ذاتى او مى شمردند. [۳]
آثار
از جمله تأليفات او كتاب «المعرفه» در باب استطاعت و كتابى در امامت و كتاب «التوحيد» بوده كه در آن سكاك قايل به تشبيه شده است، و همچنین كتاب ديگرى در رد منكران امامت نوشته است.[۴]
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی،مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 229 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 229 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی،مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 229 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی،مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 229 با ویرایش و اصلاح عبارات