عمر بن عبدالعزیز


عمر بن عبدالعزیز نوۀ مروان بن حکم (۶۱ یا ۶۲ - ۱۰۱ ه.ق) یکی از خلفای اموی است که از سال ۹۹ تا ۱۰۱ هجری خلافت کرد. او هفتمین خلیفه [۱] از بنی مروان است. عمر بن عبدالعزیز در بین حاکمان بنی امیه [۲] از وجهه خوبی برخوردار بود و اقدامات شایسته ای انجام داد.

عمر بن عبدالعزیز
عمر بن عبدالعزیز
نام عمر بن عبدالعزیز
نام کامل عمر بن عبد العزیز بن مروان بن الحکم بن أبی العاص بن أمیة
پدر عبدالعزیز بن مروان بن حکم
مادر ام‌عاصم دختر عاصم بن عمر بن خطاب •
سمت خلیفه اموی
سلسله بنی‌امیه
همزمان با امام باقر(ع)
مرکز حکومت شام
اقدامات مهم جلوگیری از سب علی(ع) • بازگرداندن فدک • برداشتن ممنوعیت کتابت حدیث
دین اسلام
مذهب سنی
محل دفن دیر سمعان • منطقه حمص

عمر بن عبدالعزیز در سال 682 میلادی/61 هجری در مدینه [۳] زاده شد، نسبش به عمر بن خطاب [۴] می‌رسید، چرا که مادرش ام عاصم با عبدالله پسر عمر ازدواج کرده بود؛ او اصول دین [۵] و علوم فقه را از صالح بن کیسان در مدینه آموخت. پدرش سلیمان بن عبدالملک یکی از بزرگان بنی امیه بود.

عمر بن عبدالعزیز بیش از بیست سال امارت مصر را بر عهده داشت؛ در مورد جریان ازدواج عبدالعزیز بن مروان آمده است که روزی به یکی از وزیران خود گفت: حدود چهارصد درهم از پاک ترین اموال من جمع‌آوری کن زیرا اراده ازدواج با خانوادهٔ دیندار و صالحی را دارم، بعد از تحقیق و تفحص با ام عاصم دختر عاصم بن عمر بن خطاب ازدواج کرد و از این پدر و مادر، عمربن عبدالعزیز مجدد قرن اول متولد شد.

پانویس

  1. ر.ک:مقاله خلیفه
  2. ر.ک:مقاله بنی امیه
  3. ر.ک:مقاله مدینه
  4. ر.ک:مقاله عمر بن خطاب
  5. ر.ک:مقاله اصول دین