ابن ابی الحدید


اِبْنِ اَبی الْحَدید، عزالدین ابوحامد عبدالحمید بن هبةالله بن محمد بن محمد بن حسین بن ابی الحدید مداینی، دانشمند، شاعر، ادیب، فقیه شافعی و اصولی معتزلی (اوّل ذیحجۀ ۵۸۶-۶۵۶ق / ۳۰ دسامبر ۱۱۹۰- ۱۲۵۸م). وی در مداین دیده به جهان گشود و در همان شهر پرورش یافت.

ابن ابی الحدید
ابن ابی الحدید
نام ابن ابی الحدید
زاده ۱ ذی‌الحجه ۵۸۶ق • ۳۰ دسامبر ۱۱۹۰م.
نام پدر
زادگاه مدائن
استادان
محل زندگی مدائن • بغداد
نقش‌های برجسته شارح نهج البلاغه • فقیه شافعی • ادیب • شاعر
دین اسلام
مذهب سنی معتزلی
آثار شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید • السبع العلویات یا قصائد السبع العلویات • ...
آرامگاه بغداد

علم كلام و اصول آموخت. پدرش قاضی مداین بود. عزالدین در كودكی و به قولی در جوانی به بغداد رفت و در آن شهر در محضر علما و بزرگان مشهور بغداد كه بیش‌تر آنها شافعی مذهب بودند، به قرائت كتب و ‌اندوختن دانش پرداخت و در محافل علمی ‌و ادبی شركت جست و به قول صاحب نسمة السحر، معتزلی جاحظی شد.

او در بغداد مورد توجه دولتمردان عباسی قرار گرفت و عهده دار مشاغل حکومتی گردید. با این حال هرگز از دانش اندوزی و خردورزی باز نایستاد، آن چنان که در شناخت وبررسی تاریخ صدر اسلام صاحب نظر شد.

تاریخچه ای از زندگانی ابن ابی الحدید

او در ۱ ذیحجه ۵۸۶ قمری (۳۰ دسامبر ۱۱۹۰) در مداین به‌دنیا آمد. پدرش قاضی بود. در شهر زادگاهش بزرگ شد و علم کلام و اصول را فراگرفت. [۱] در جوانی به بغداد رفت و در آن شهر در محضر دانشمندان و بزرگان مشهور بغداد که بیشتر آنها شافعی مذهب بودند، به کسب علم و دانش پرداخت. در محافل ادبی و علمی شرکت می‌کرد و تا اینکه در زمره عالمان آن زمان درآمد. [۲]

از ابوالبقاء عکبری و ابوالخیر مصدق بن شبیب واسطی ادب آموخت [۳] و به مناسبت نزدیکی عقیدتی با ابن علقمی وزیر ادیب و دانشمند مستعصم آخرین خلیفه عباسی در شمار کاتبان دیوان دارالخلافه درآمد. [۴] از این رو ابن ابی الحدید قصاید السبع و شرح نهج‌البلاغه را به نام او نوشت، [۵] و در همان زمان و کتاب خود را به نام ابن علقمی نوشت. [۶]

در سال ۶۴۲ در حمله مغولان به بغداد اسیر شد ولی به واسطه وساطت بعضی از بزرگان این شهر از جمله خواجه نصیرالدین طوسی آزاد شد. [۷] او به عنوان ناظر حله، انتخاب، سپس «خواجه» امیرعلاءالدین طبرس و بعد ناظر بیمارستان عضدی و سرانجام در کتابخانه‌های بغداد به نظارت پرداخت. [۸]

وی در حمله هلاکوخان به بغداد در ۶۵۵ قمری محکوم به قتل شد ولی با وساطت بزرگان نجات یافت، اما سال ۶۵۶ ق او در سن ۷۰ سالگی در بغداد از دنیا رفت. [۹]

تحصیلات ابن ابی الحدید

عزالدین‌ در کودکی‌ و به‌ قولی‌ در جوانی‌ به‌ بغداد رفت‌ و در آن‌ شهر در محضر علما و بزرگان‌ مشهور بغداد که‌ بیشتر آن‌ها شافعی ‌مذهب‌ بودند، به‌ قرائت‌ کتب‌ و اندوختن‌ دانش‌ پرداخت‌ و در محافل‌ علمی‌ و ادبی‌ شرکت‌ جست‌ و به‌ قول‌ صاحب‌ نسمة السحر ، معتزلی‌ جاحظی‌ شد. [۱۰]

نیز از ابوالبقاء عکبری‌ و ابوالخیر مصدق‌ بن‌ شبیب‌ واسطی‌ ادب‌ آموخت‌. [۱۱]

و به‌ مناسبت‌ نزدیکی‌ عقیدتی‌ با ابن‌ علقمی‌ (د ۶۵۶ق‌/۱۲۵۸م‌) وزیر ادیب‌ و دانشمند مستعصم ‌ آخرین‌ خلیفه‌ عباسی‌ در شمار کاتبان‌ دیوان‌ دارالخلافه‌ درآمد. [۱۲]

از این‌ رو ابن‌ ابی‌ الحدید قصاید السبع‌ و شرح‌ نهج‌البلاغه را به‌ نام‌ او نوشت‌.

پانویس

  1. محمد آصف فکرت. «ابن ابی الحدید». دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ دسامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۸ بهمن ۱۳۸۶
  2. «ابن ابی‌الحدید». کتاب‌خانهٔ طهوری. دریافت‌شده در ۸ بهمن ۱۳۸۶
  3. عباس، تاریخ الادب العربی فی العراق، ۱۳۸۱ق/ ۱۹۶۱م، ۷/۳۴۲
  4. ابن کثیر، ۱۳/۱۹۹–۲۰۰
  5. محمد آصف فکرت. «ابن ابی الحدید». دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ دسامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۸ بهمن ۱۳۸۶
  6. «ابن ابی‌الحدید». کتاب‌خانهٔ طهوری. دریافت‌شده در ۸ بهمن ۱۳۸۶
  7. محمد آصف فکرت. «ابن ابی الحدید». دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ دسامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۸ بهمن ۱۳۸۶.
  8. «ابن ابی‌الحدید». کتاب‌خانهٔ طهوری. دریافت‌شده در ۸ بهمن ۱۳۸۶
  9. «ابن ابی‌الحدید». کتاب‌خانهٔ طهوری. دریافت‌شده در ۸ بهمن ۱۳۸۶
  10. آستان‌ قدس‌، فهرست‌
  11. آقابزرگ‌، الذریعة
  12. ابن‌ ابی‌ الحدید، عبدالحمید، شرح‌ نهج‌ البلاغه، به‌ کوشش‌ محمد ابوالفضل‌ ابراهیم‌، قاهره‌، ۱۳۷۸-۱۳۸۴ق‌/۱۹۵۹- ۱۹۶۴م‌