نجدات

نجدات از فرق «خوارج» و پيرو نجده بن عامر حنفى بودند.

وجه تسمیه=

در منابع آورده اند که این فرقه از این جهت نجدیه نامیده نشد تا با کسانی که منسوب به بلاد نجد هستند و نجدیه نامیده می شوند مخلوط نشوند. و الا در واقع می بایستی نجدیه خوانده می شدند. البته در تاج العروس این فرقه نجدیه نامیده شده است.

تاریخچه

نجدة بن عامر بن عبدالله حروري حنفي از بزرگان خوارج بود. وي در ابتدا از ياران نافع بن ازرق بود و سپس از ازارقه جدا گرديده و فرقه مستقلي را بنا گذارد. خوارج نجدات را عاذريه نیز گفته اند به اين دليل كه مردم را به خاطر جهل بر فروع دين معذور دانسته اند. نجد بن عامر حنفى از يمامه حركت كرد تا به ازارقه بپيوندد در بين راه دو نفر به نام ابوفديك و عطيه بن اسود كه از نافع بن ازرق جدا شده بودند، به نجدبن عامر حنفی پيوسته و با وى بيعت كردند و او را اميرالمومنين خواندند و این گونه فرقه جديدى پديد آمد.گفته اند که علت اختلاف نجده و نافع بن ازرق مسئله تقيه بوده است . نافع تقيه را حرام مى دانست، ولی نجده آن را جايز مى دانست.

اعتقادات

پیروان این فرقه معتقد بودند1. شناخت خدا و رسولش واجب است. 2. خون مسلمانان محترم است 3.از مکر و حیله باید دوری جست.4. مردم باید با برهان و دلیل به احکام اسلامی آشنا شوند.5. کسی که مرتکب گناه کبیره شود مشرک است.6. کسی که زنا و دزدی کند و خمر بیاشامد، ولی اصراری بر ادامه این کار ها نداشته باشد،از اسلام خارج نمی شود. 7.آن ها اهل خطا در اجتهاد را به سبب جهل شان به احکام معذور می‌دانستند حتی اگر این خطا موجب می شد که شخص کسی را به قتل برساند. 8.از جمله بارزترین عقاید خوارج نجدات این بود که آن ها امامت را لازم‏ نمی دانستند و معتقد بودند که مردم اصلا به امام احتیاج ندارند و فقط باید در میان‏ خودشان عدل و انصاف را رعایت کنند در غیر این صورت، وجود امام‏ لازم می ‏شود. 9.یکی دیگر از عقاید گروه نجدات این بود که آن ها بر خلاف ازارقه، تخلف کنندگان از هجرت و جهاد با آن ها را کافر و مشرک نمی ‏دانستند و هم چنین کشتن‏ اطفال را جایز نمی دانستند.نجدة بن عامر در باره این مسائل نامه ‏ای به نافع بن‏ ازرق نوشت و با استناد به آیات قرآنی خواست که او را قانع کند، اما نافع قانع‏ نشد.

==انشعاب===

بعد از کشته شدن نجده ابن عامر به دست ابو فديك، فرقه نجدات سه دسته شدند1. گروهى به ابو فديك پيوستند 2. دسته‏ اى او را در كارهايش معذور دانستند. 3. عده‏ اى ديگر از يمامه به بصره رفتند و در كار وى درنگ كردند و گفتند ما نمی دانیم که بدعت های نجده راست است یا دروغ.