ابوالحسین بن بنان
| نام | ابوالحسین بن بنان |
|---|---|
| نامهای دیگر | اجله تصوف |
| حیات | قرن چهارم |
| مذهب | صوفی اهل تسنن |
أَبُو الْحُسَیْن بن بَنَان یکی از علمای اهل سنت و از بزرگان برجسته تصوف سنی مذهب در قرن چهارم هجری است که ابوعبدالرحمان السلمی در مورد او می گوید: "او یکی از بزرگان مشایخ مصر است" توصیف شده است. ابو القاسم قشیری او را "یکی از شیوخ بزرگ مصر" توصیف کرد. وی به نقل از محمد بن علی الکتانی گفت: "من کسی را ندیده ام که از دنیا برود و هیچ چیز از حب دنیا در قلب خود نداشته باشد ندارد به جز ابوالحسین بن بنان.»او با أبا سعید الخراز،عمرو بن عثمان المكی،أبا بكر محمد بن الحسن الزقاق را همنشین بود. او یکی ازاهالی مصر به شمار می آمد که شغلش صوف فروشی (نوعی لباس پشمی) و با اهل تصوف می نشست و با آنها مجالست می کرد. و در پایان عمر او را مرده بر روی تپه ای در بیابان یافتند.
وفات
در مورد علت مرگ ابوالحسین بن بنان نقل شده است که چیزی به قلب او رسید؛ بنابر این چهره اش دگرگون شد و در منطقه بنی اسرائیل بر روی خاک افتاد و پیش از آنکه جان به جان آفرین تسلیم کند گفت: بخیز اینجا مرکز و جایگاه عزیزان است.
سخنان
از شرارت ها و سوء اخلاق بپرهیزید همانگونه که از حرام دوری می کنید. هر صوفی منشاءرزق و روزی معنوی در قلب اوست ، بنابراین نزدیکترین راه رسیدن به خدا عمل صالح است ، و نشانه آرامش قلب صوفی در محضر حضرت حق این است که او حتی زمانی که دنیا در حال دگرگونی و زوال است مضطرب نمی شود و بر خود کنترل و احاطه دارد. هنگامی که عشق ظاهر می شود عده ای را کشته و عده ای را زنده می دارد و اسراری آشکاری و اسراری را پنهان می کند[۱].