ابوالحسن صیرفی

نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۰۱ توسط S.m.salehi.kh (بحث | مشارکت‌ها)
نام ابوالحسن علی بن بنْدَار بن الحسین صیرفی
نام‎های دیگر ابوالحسن صیرفی
وفات 357 یا359ق

ابوالحسن علی بن بنْدَار بن الحسین صیرفی از بزرگان علمای تصوف اهل سنت قرن چهارم هجری بود[۱].

درباره او

ابوعبدالرحمان السلمی درباره او گفته : احادیث نبوی زیادی از او نقل شده و او امین و موثق بود. بعضی معتقدند او در سال 359 هجری قمری و برخی دیگر گفته اند که وی در روز یکشنبه 21 رجب سال 357 هجری قمری درگذشته است [۲].

مشایخ

در نیشابور ابو عثمان،در سمرقند محمد بن فضل،در بلخ محمد بن حامد، و در گرگان ابو علی، در ری یوسف بن حسین، در بغداد جنید بن محمد،أَبا الْعَبَّاس بن عَطاء وَأَبا مُحَمَّد الْجريرِي، در شام طَاهِرًا الْمَقْدِسِي،أَبا عبد الله ابْن الْجلاء وَ أَبا عَمْرو والدمشقي، و در مصر أَبَا بكر الْمصْرِيّ والزقاق وَأَبا عَليّ الرُّوذَبَارِي را درک کرد.

سخنان

1- تصوف یعنی بریدن از خلق چه در ظاهر و چه در باطن.

2- فساد در قلب به تبع فساد در زمانه و اهل آن رخ می دهد.

3- مردم به دنبال حقیقتند لکن آن را نمی یابند تا از این دنیا جدا شوند و به آخرت بپیوندند[۳].

پانویس

  1. طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي[؟]، ص373-375، دار الكتب العلمية، ط2003
  2. تاريخ دمشق، ابن عساكر، باب: حرف الباء في آباء من اسمه علي
  3. أبو الحسن الصيرفي