ابوعبدالله دینوری
أبُو عبد الله مُحَمَّد بن عبد الْخَالِق الدينَوَرِي از علمای برجسته اهل تصوف سنی در قرن چهارم هجری بود.
دیدگاه علما
ابوعبدالرحمن سلمی
او درباره دینوری چنین می گوید:او از اجلا و بزرگان مشایخ تصوف در مقامات عرفانی بود و دارای صفاتی همچون بلند همتی و تلاش در کسب معارف و بیانی روشن و فصیح در تبین علوم تصوف که به او مراجعه می کردند. او سالها با فقر همنشین بودو التزام به آداب تصوف داشت و در عین حال بر اهالی این طایفه محبت و عشق می ورزید [۱].
زندگی
او سالها در وادي الْقرى(وادی القری به منطقه‌ای در حدود پنجاه فرسخی شمال غربی مدینه گفته می‌شد و در حقیقت دره ای طولانی و بزرگ بود که راه بازرگانی شام را به یمن وصل می‌کرد)[۲] ساکن بود.سپس به دینور(دینور جزء دشت های مرتفع استان کرمانشاه است، که جزء شهرستان صحنه می باشد)[۳] بازگشت و در همانجا وفات یافت.
پانویس
- ↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص381-383، دار الكتب العلمية، ط2003
- ↑ وادی القری
- ↑ جغرافیای دینور