محمود محمدی عراقی

نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۴۰ توسط Hadifazl (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی « <div class="wikiInfo"> جایگزین=|بندانگشتی|محمود محمدی عراقی {| class="wikitable...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

حجت السلام و المسلمین محمود محمدی عراقی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضو مجلس خبرگان رهبری و مسئول دفتر رهبر معظم انقلاب در قم است. وی تولیت موقوفه ی صدر و همچنین ریاست هیئت امناء کانون همبستگی فرزندان شاهد و ریاست هیئت امنای مجتمع حوزه ای صدر(مشکوة) را نیز برعهده دارد.او مدتی رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، نماینده ولی فقیه در سپاه و مدتی نیز رئیس سازمان تبلیغات اسلامی بود.ایشان عضو مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی و رئیس هیئت امناء [جهانی تقریب نهاد فرزندان شهداء]است.

پرونده:Tasvir.jpg
محمود محمدی عراقی
نام محمود محمدی عراقی
نام پدر شهید حاج آقا «بهاء الدین عراقی»
متولد ۱۳۳۱
محل تولد کنگاور استان کرمانشاه
برخی آثار ‏رابطه عقل و دین

قرآن شناسي

مباني جامعه شناسي اسلامي



تحصیلات

وی از شاگردان مدرسه علميه شهيدبهشتي و شهید قدوسي است که دوره عمومي دروس و رشته هاي تخصصي فلسفه و علوم قرآني و همچنين دروس سطح حوزه را نزد آيات عظام و حجج اسلام آقايان: مشکيني، خزعلي، احمدي ميانجي، جنتي، حرم پناهي و آدينه وند تلمذ نموده و سپس براي گذراندن سطوح عالي حوزه و دروس خارج محضر حضرات آياتميلاني، علامه طباطبائي، جوادي آملي، ميرزا علي آقا فلسفي،مصباح يزدي، حسن زاده آملي، حاج آقا مجتبي تهراني، شهيدان بهشتي و قدوسي، اميني نجف آبادي و مقام معظم رهبري حاضر شده و کسب فيض نموده است.



آثار

ایشان سابقه تدريس علوم قرآني در دوره هاي عالي و تحصيلات تکميلي دانشگاه تهران ـ دانشکده الهيات و معارف اسلامي ـ را دارد. همچنین در تألیف کتب و مقالات علمی فعالیت دارد که از آن جمله رابطه عقل و دین، رساله حقوقي تحت عنوان «آيا مقدمه جرم، جرم است؟»، قرآن شناسي و مباني جامعه شناسي اسلامي است. [۱]

اندیشه ها

حجت الاسلام والمسلمین محمدی عراقی، وحدت را رمز پیروزی امت اسلام خواند و گفت: در حال حاضر وحدت بین اهل تسنن و تشییع در ایران بسیار خوب است و مشکلی بین آنها دیده نمی شود، اما بدانند که دشمنان از این وحدت و برادری به شدت عصبانی هستند و از هر حربه ای برای از بین بردن آن بهره می برند. [۲]

پانویس