احمد بن محمد المحضار

احمد بن محمد المحضار (۱۲۱۷ - ۱۳۰۴ ق) پیشوای مذهبی، شاعر و شیخ حضرمی مذهب بود. او دعوت محمدی را منتشر کرد و در زمینه های تبلیغ و ارشاد فعال بود. او همچنین در حضرموت رهبری اجتماعی گسترده ای داشت و با همه طبقات جامعه تماس گرفت و با تلاش برای اصلاح، در صدد حل بحران ها و آشتی دادن منازعین بود تا اینکه نفوذ و شهرت عمومی به دست آورد.


نسبت

أحمد بن محمد بن علوی بن محمد بن طالب بن علی بن جعفر بن أبی بكر بن عمر المحضار بن الشيخ أبی بكر بن سالم بن عبد الله بن عبد الرحمن بن عبد الله بن عبد الرحمن السقاف بن محمد مولى الدويلة بن علی بن علوی الغيور بن الفقيه المقدم محمد بن علي بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبيد الله بن أحمد المهاجر بن عيسی بن محمد النقيب بن علی العريضی بن جعفر الصادق بن محمد باقر ابن علی زین العابدین بن حسین سبط ابن امام علی ابن ابی طالب ، و امام علی علیه السلام، همسر فاطمه، دختر محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

وی سی و چهارمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت

وی در سال 1217 هجری قمری در شهر الرشید بیدوان به دنیا آمد و مادرش عایشه بنت محمد بذره است. قرآن را در هفت سالگی در معمله الرشید حفظ کرد و علوم مقدماتی را در آنجا آموخت. سپس برای حج به کشور حجاز رفت و مکرراً به حرمین شریفین مشرف شد و سالها به مکه نزدیک بود. در حال و هوای سال 1260 هجری قمری در قصبه القویره سکنی گزید و چون امام و وعاظ بود به معلمی و شیخ نشینی پرداخت .

اساتید

او از تعدادی از علما و شیوخ حضرموت و حجاز کسب علم نمود؛ از جمله:

صالح بن عبد الله العطاس

عمر بن أبي بكر الحداد

عبد الله بن عيدروس البار

علي بن جعفر العطاس

هادون بن هود العطاس

سعيد بن محمد باعشن

عبد الله بن أحمد باسودان

أحمد بن عمر بن سميط

محمد بن أحمد الحبشي

حسن بن صالح البحر

علي بن عمر السقاف

عبد الله بن حسين بن طاهر

عبد الله بن علي بن شهاب الدين

عبد الله بن حسين بلفقيه

أحمد بن علي الجنيد

عمر بن عبد الكريم العطار

محمد صالح الريّس

أحمد بن محمد الصاوي

عبد الرحمن بن محمد الكزبري

عبد الرحمن بن سليمان الأهدل

شاگردان

شاگردان زیادی از محضر او کسب علم کردند و او هزینه تحصیل آنها را پرداخت می نمود و مسکن ایشان را تامین می کرد. از جمله شاگردان بارز وی عبارتند از:

فرزندش محمد بن أحمد المحضار

فرزندش مصطفى بن أحمد المحضار

طاهر بن عمر الحداد

حسين بن محمد البار

سالم بن أبي بكر العطاس

أحمد بن حسن العطاس

محمد بن صالح العطاس

أحمد بن محمد العطاس

محمد بن طاهر الحداد

طاهر بن عبد الله بن سميط

عبد الله بن محمد الحبشي

عبد الإله بن حسن البحر

عيدروس بن عمر الحبشي

أحمد بن عبد الرحمن السقاف

عبيد الله بن محسن السقاف

أبو بكر بن عبد الرحمن بن شهاب الدين

علي بن محمد الحبشي

حامد بن عمر السقاف

علي بن سالم بن الشيخ أبي بكر بن سالم

سالم بن أحمد المحضار

اشعار او

او در آیه منظوم تشکیل شده است، و ستایش حضرت به حساب برای بخش بزرگی از شعر او، به عنوان او در ستایش از تشکیل خانواده از خانه ، و او تا به یک طولانی در ستایش از خانم خدیجه . زبان او با برخی از گویش های محلی آمیخته شد و از میراث شعر مذهبی بهره برد. قرائت برخی از اشعار او شامل اقوالی از شعر پیش از اسلام بود . اهداف او اندک است و تصاویر او میراثی به جا نمانده است. او کتاب شعر خطی دارد که در کتابخانه الاحقاف طارم محفوظ است و از اشعار او می توان به:

مدیحه خدیجیه

در نگاه شما، زنان چگونه برمی خیزند؟ ای خدیج از دخترش زهرا چه کسی در کمال و فضل با تو برابر است؟ تو خورشید در جهان ما و نور هستی شما با اهل مکه رابطه دارید و الصفا که مهدکودک در آن آواز می خواند و زندگی از آن نور ساطع می کند بر فراز اهل الحجون طلوع آفتاب چه کسی در زنان مانند خدیجه است؟ حوا و مریم باکره کجاست؟ به یاد مادر باکره ببالید بدون حضور طوفان، من هنوز الحجون را به یاد دارم و امیدوارم به خدا قسم نا امید نشو برگرفته از شعر: ای نهایت امید وقتی بر سر قبر محمد ایستادم من او را آه بالاترین امید من صدا کردم دارم میرم میام دارم میام بر گناهانم سنگینی می کنم من اشتباه و گیج هستم و روشم به سمت بالا آمدم وقتی نوادگان قبرش را دیدم آنها تصمیم گرفته اند پیاده روی کنند و سفر کنند، اشتیاق من به او و پسرانم بیشتر شد و من با کشیدن دم از آنها بیرون آمدم

کتاب ها

و اما کتابهای او عبارتند از:

"پیام به مناسبت میلاد پیامبر" «رساله ای در کرامات مادر مؤمنان خدیجه بنت خویلد» رساله ای در فضائل شیخ یوسف بن احمد بناجا "پیام حاوی یک گروه دعا" «مقامات در وصف جهان»

وفات

او در درگذشت آل Quwaira در شب پنج شنبه، هفتم ماه صفر 1304 هجری قمری، و در قبر او، که او خودش سی سال قبل از مرگ او حفر، در کنار خانه اش و خود به مسجد به خاک سپرده شد.

منابع

بکاثیر، عبدالله بن محمد (1405ق). دلتنگی شدید به خانه آقایان بالادست . صفحه 59. السقاف، طه بن حسن (1426ق). فیاض البحر المالی از فضایل و اخبار و کرامت استاد عزیزمان علی (PDF) (چاپ اول). صفحه 127.

پانویس