عبدالرحمن بن ناصر سعدی
 | این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۱۳:۳۹، ۷ نوامبر ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۳ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
شیخ عبد الرحمان بن ناصر بن عبدالله آل سعدی ناصری تمیمی متولد ۱۳۰۷ ق، ۱۸۸۷ م و متوفای ۱۳۷۶ ق، ۱۹۵۶ م از مفسران و دانشمندان حنبلی است که در شهر «عنیزة» از توابع نجد به دنیا آمد.
| نام | عبدالرحمان بن ناصر بن عبدالله آل سعدی ناصری |
|---|---|
| محل تولد | عنیزة از توابع نجد |
| تولد | ۱۸۸۷ میلادی |
| دین | اسلام |
| درگذشت | ۱۹۵۶ میلادی |
حیات علمی
در چهار سالگی مادرش و در هفت سالگی پدرش را از دست داد و تحت سرپرستی نامادری خویش قرار گرفت. در چهارده سالگی وارد مدرسه حفظ قرآن شد در حالیکه بعد از وفات پدرش به حفظ آن اهتمام ورزید و درپانزده سالگی کار آزموده گشت پس از آن به فراگیری علم خداشناسی، تفسیر، حدیث، فقه، اصول، نحو و حفظ متون پرداخت. پس از آنکه از آموزش علوم پیش گفته فراغت یافت، در سن بیست و سه سالگی به تدریس مشغول شد. در تدریس دستی توانا داشت و بسیاری در درس او حضور می‌یافتند.
استادان
مفسر در رشته‌های قرائت، فقه، حدیث، علوم عربی و تفسیر از اساتید فراوانی بهره برده و از برخی آنان اجازه حدیث و قرائت کسب کرده است، برخی از آنان از این قرارند: ۱- شیخ ابراهیم بن حمد بن جاسر، ۲- شیخ محمد بن عبد الکریم شبل، ۳- شیخ صالح بن عثمان (قاضی عنیزه) ۴- شیخ عبدالله بن عایض، ۵- شیخ صعب قویجری، ۶- شیخ علی سنانی ۷- شیخ علی ناصر ابو وادای ۸- شیخ محمد بن شیخ عبد العزیز ۹- شیخ محمد شنقیطی
خصوصیات اخلاقی
مفسر محترم نمونه‌ای مجسم از اخلاق حسنه به شمار می‌آمد، تواضع در مقابل کوچک و بزرگ، غنی و فقیر، مهربانی و رسیدگی به فقراء و مساکین و اشخاص غریب، شرکت در مجامع مردمی و تبلیغ دین بر اساس فهم مخاطبین، و در جنبه علمی تیزهوشی در تعلیم و تعلم، نظم در اوقات و آموزش، گسترش مناظره بین شاگردان برای بالا بردن سطح فکری آنان، تعیین جایزه برای حافظان متون و مشورت با شاگردان در انتخاب متن درسی از خصوصیات بارز ایشان شمرده شده است.
آثار
مفسر هدف خود از تالیف را نشر علم و دعوت به حق توصیف نموده است، به همین جهت بخشی از اوقات و توان فکری خود را صرف تالیف نمود و چون انگیزه مادی نداشت بخشی از مؤلفات را رایگان در اختیار دیگران قرار می‌داد. علاوه بر تفسیر «تیسیر الکریم» الرحمن، کتابهای دیگری در علوم قرآن تحت عناوین ۱- تیسیر اللطیف المنان خ خلاصة تفسیر القرآن ۲- القواعد الحسان لتفسیر القرآن ۳- الدلائل القرآنیة فی ان العلوم و الاعمال النافعة العصریة داخلة فی الدین ۴- المواهب الربانیة من الآیات القرآنیة، از وی به جای مانده است. برخی آثار دیگر وی در علوم دیگر از این قرارند: ۵- حاشیة علی الفقه، ۶- ارشاد اولی البصائر و الالباب لمعرفة الفقه با قرب طرق و ایسر الاسباب ۷- الدرة المختصرة فی محاسن الاسلام ۸- تنزیه الدین و حملته و رجاله ۹- الخطبة العصریة القیمة ۱۰- الحق الواضح المبین، فی شرح توحید الانبیاء و المرسلین ۱۱- توضیح الکافیة الشافیة (شرح نونیة ابن قیم) ۱۲- القول السدید فی مقاصد التوحید ۱۳- وجوب التعاون بین المسلمین و موضوع الجهاد الدین، ۱۴- مختصر فی اصول الفقه، ۱۵- الریاض الناضرة، ۱۶- الفتاوی السعدیة.
وفات
ایشان بعد از ۶۹ سال زندگی پربار و صرف مفید آن در راه علم، سرانجام در ۲۲ جمادی الثانی در سال ۱۳۷۶ ق، ۱۹۵۶ م در شهر عنیزه از شهرهای قصیم، حیات فانی را بدرود گفت. رحمه الله رحمة واسعه.
منبع
نرم افزار جامع التفاسیر، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور).