احمد بن عجیبه

احمد بن عجیبه (1162 - 1224 هـ / 1748 - 1809 م) یکی از علما و بزرگان تصوف اهل سنت در قرن دوازدهم از کشور مغرب بود.

احمد بن عجیبه

نام	أبو العباس أحمد بن محمد بن المهدی بن الحسین بن محمد بن عجیبة الإدریسی الحسنی الشریف
نام‎های دیگر	احمد بن عجیبه
درگذشت	1224ق

تولد و تربیت

اسم کامل او أبو العباس أحمد بن محمد بن المهدی بن الحسین بن محمد بن عجیبة الإدریسی الحسنی الشریف بود. او در مدشرا عجیبش واقع در شهر تطوان مغرب در سال 1161 هـ برابر با 1758م متولد شد.او از همان اوان کودکی به فراگیری قرآن کریم ، طاعت ، عبادت و ذکر مشغول بود.

زندگی علمی

اوالاجرومیه در لغت، و متن ابن عاشر را فرا گرفت.حفظ قرآن کریم را نزد جدش مهدی و شیخ احمد آل طالب به پایان رساند و در سن نه سالگی به طلب علم پرداخت و از چند تن از علمای عصر خود بهره برد، از جمله: عبد الرحمن الكتامی،الشیخ العربی الزوادی ،الفقیه محمد أشم والشیخ محمد السوسی السملالی و در سال 1181 هجری قمری به شهر تطوان در مراکش آمد و در آنجا به طلب علم نزد شیخ احمد الرشاء، شیخ عبدالکریم بن قریش و دیگرانی از این دست ادامه داد و در فاس نزد على الشیخ التاودی بن سودة والشیخ محمد بنیس درس خواند.

سلوک

مدت پانزده سال در شهر تطوان تدریس کرد. و در سال 1208 هجری قمری از فاس باز می گشت و می خواست از به دیدار احمد الدرقاوی در صحرای بنی زروال برود که به شیخ محمد البوسعیدی شاگرد شیخ الدرقاوی برخورد کرد؛ پس او را نزد شیخ الدرقاوی برد و او از آمدنش بسیار خوشحال شد و از او استقبال نمودو سه روز نزد آنان ماند و بعد به تطوان بازگشت تا پس از آن نزد شیخ محمد بوزیدی شاگردی نماید.او خانقاه منطقه جباله مغرب را تاسیس نمود.

تالیفات

او بیش از چهل تالیف داشته که اهم آنان عبارتند از: إیقاظ الهمم فی شرح الحكم، در شرح بر الحكم العطائیة. الفتوحات الإلهیة، در شرح بر المباحث الأصلیة. البحر المدید فی تفسیر القرآن المجید، در تفسیر قرآن الكریم. الدرر الناثرة فی توجیه القراءات المتواترة، طبع با تحقیق عبد السلام العمرانی الخالدی - بیروت: دار الكتب العلمیة، 1434 هـ.

درگذشت

ابن عجیبه در 7 شوال 1224 هـ برابر با 1808م به مرض طاعون دار فانی را وداع گفت.در خانه استادش محمد البوسعیدی در روستای «غمارة» در شرق شهر تطوان به خاک سپرده شد، سپس به «الزمیج» منتقل شد و در آنجا مدفون گردید.