ابن سالم بصری
أَبُو عبد الله مُحَمَّد بن أَبِي الحَسَن أَحْمد بن محمّد بن سَالم الْبَصْرِيّ که به اختصار او را ابْن سَالم الْبَصْرِيّ می نامیدند.یکی از علما واعلام تصوف اهل سنت قرن چهارم هجري بود عبد الرحمن سلمی در وصفش او را اهل اجتهاد معرفی می کند[۱]. ذهبی نیز او را زاهد،شیخ صوفیه سالمیه و فرزند شیخشان معرفی می کند[۲]. راوی کلام سهل بن عبد الله التسترِي و روشی در تصوف دارد که به « طریقه سالمیه » معروف است که روش شیخ سهل التستری است، و در بصره او پسرش ابوالحسن اصحابی دارند. او در نود سالگی در حدود سال 350 درگذشت.
اساتید و شاگردان
أبو سعيد النقاش ،أبو نعيم الحافظ ولی آثاری از آنها ننوشته است.أبو طالب المكي صاحب قوت القلوب ، أبو بكر بن شاذان الرازي ، أبو مسلم محمد بن علي بن عوف البرجي الأصبهاني، أبو نصر عبد الله بن علي الطوسي، منصور بن عبيد الله الصوفي و... او را شاگردی کرده اند.
گفتار
هر که بر خدا توکل کند، خداوند به قلبش نور حکمت عنایت فرماید و غم و اندوه او را بسنده و به سوی عزت هدایتش کند، همانا خداوند متعال می فرماید:هرکس توکل بر خداکرداو را کافی است. یعنی اوست که او را با کمال کفایت نگه می دارد.
دل بنده هدایت نمی شود مگر اینکه از هر نیرنگ و سببی جز خدا قطع نظر کند[۳].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص312-314، دار الكتب العلمية، ط2003
- ↑ سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج16، ص272-273، مؤسسة الرسالة، ط2001
- ↑ ابن سالم البصري