ابویعقوب نهرجوری

إسْحَاق بن مُحَمَّد النهرجوری کنیه اش ابو یعقوب و یکی از علمای برجسته اهل سنت و صوفی قرن چهارم هجری بود. سالهای متمادی در مکه مکرمه اقامت داشت تا در سال330 درگذشت.

نام	إسْحَاق بن مُحَمَّد النهرجوری
نام‎های دیگر	ابو یعقوب
درگذشت	378ق

نظر بزرگان تصوف

ابوعثمان مغربی

من شیوخی از مشایخ تصوف را نورانی‌تر از ابویعقوب نهرجوری ندیده ام در حالی که در جلالت کمتر از أبی الحسن بن الصائغ نبود.

شمس الدین ذهبی

او را با عنوان استاد عارف یاد کرده است.

اساتید

او شاگردی افرادی همچون الجُنَیْد، عَمْرو بن عُثْمَان الْمَکِّیّ وَ أَبا یَعْقُوب السُّوسِی و بزرگان دیگری از مشایخ تصوف را انجام داده است.

وفات

او در سال 330 درگذشت و در حالی که از شدت مریضی رنجور بود علی بن محمد المزین می گوید به او گفتم بگو لااله الا الله به من لبخندی زد و گفت می فهمی چه می گویی؟! او چنان عزیز است که مرگ او را درنمی یابد و این عزت فاصله بین من و اوست و ساعتی بعد در گذشت المزین محاسنش را به دست می گرفت و می گفت شخصی مثل من شهادتین را به اولیای خدا می آموزد؟ واخجالتا.

گفتار

صداقت، موافقت حق در نهان و آشکار است و حقیقت صدق، گفتن حقیقت در مکان های خطرناک است.

هر که از غذا سیر شود گرسنه است و هر که دارای مال باشد فقیر است و هر که به خلقت نیاز داشته باشد محروم است و هر که از غیر خدا کمک بخواهد باز هم شکست خورده است.

اگر پروردگارم از من بخواهد که مقداری از حق خود را که بر من داشته است ادا کنم، آن وقت غم و اندوه من است، و اگر حاجت من را روا سازد چون او دارای فضل و جود است و من به عنوان عبد ناتوان و ضعیفم.