حسین المحضار
حسین ابوبکر محضر ( 1350 - 1420 هجری قمری ) شاعر و آهنگساز غزلیات یمنی به عنوان شاعری با استعداد و بیشتر ملودی ترانه های خود ظاهر شده است. بسیاری از هنرمندان در حضرموت یمن و بسیاری از هنرمندان خلیجی و عرب برای او آواز خواندند. المحضر در رقابت خلاقانه خود با مدارس آواز یمن و همچنین مکتب شعر صوفیانه، توسعه دهنده آواز حضرمی و یکی از شاخه های جدید مکتب آواز حضرمی به شمار می رود. او با هنرمندی به نام ابوبکر سالم بالفکیه یک دونوازی تشکیل داد که مشهورترین آواز مدرن عربی محسوب می شود .
نسب
حسین بن ابی بکر بن حسین بن حامد بن احمد بن محمد بن علوی بن محمد بن طالب بن علی بن جعفر بن ابی بکر بن عمر AL - MIHDHAR بن شیخ ابی بکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولا دولتلت بن علی بن علوی حسادت بن فقیه ، سرهنگ محمد بنعلی بن محمد صاحب میربت بن علی خالی قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن احمد آل - مهاجر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریدی بن جعفر الصادق بن محمد - باقر بن علی. زین آل - العابدین بن آل - حسین سبط بن امام علی بن ابی طالب ، و امام علی، همسر فاطمه، دختر محمد، درود بر او .
وی سی و هشتمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم از نسب اوست.
تولد و تربیت
وی در سال 1350 هجری قمری برابر با 1930 میلادی در شهر آش شهر حضرموت به دنیا آمد. او در خانواده‌ای صوفی با قد و قامت در حضرموت بزرگ شد، او نوه شاعر معروف حسین بن حمید المحضر است و جد مادری‌اش شاعری مشهور به صالح بن احمد خمور بود. اولین تحصیلات خود را در مدرسه مکارم الاخلاق شهر الشحر گذراند و سپس به رباط الشهر رفت و تحصیلات خود را در آنجا به پایان رساند و به فراگیری قرآن کریم و علوم آن، فقه، توحید، ادبیات زبان و نقد پرداخت.
شعرهای او
او در سنین پایین شعر می سرود و در مجالس حضرمی دان شرکت می کرد، محضر در چهارده سالگی به شعر گفتن پرداخت و در شانزده سالگی مردم شروع به خواندن کلام او و خواندن آهنگ های او کردند. شعر المحضر به دلیل اینکه خودجوش بیان می‌کرد، به دلیل کم‌تکلف بودن، متمایز بود و از ویژگی‌هایش این است که در بیان احساساتش با شعرهایش مهارت دارد. از درایت محضر بود که بر زبان شعر او بر همسان سازی قابل قبول تکیه کرد و به ناتوانی سینه پاسخ داد. از جمله چیزهایی که به یاد داشت این بود که شعرش را در راه خانه تا بازار یا بالعکس می سرود و نغمه هایش را بیرون می آورد و با قوطی کبریت می خواند، چون ساز موسیقی و کوبه ای نمی نواخت.
دیوان های او
او چند دیوان منتشر کرد که برخی از آنها عبارتند از:
«دموع العشاق» (1966)
«ابتسامات العشاق» (1978)
«أشجان العشاق» (1999)
«حنين العشاق» (1999)
ترانه ها
او غزلیات معروفی دارد، چه در سطح یمن و چه در سطح خلیج و عرب. اشعار او را هنرمندان بسیاری می‌خوانند و همه هنرمندان در حضرموت پخش می‌کنند، در عصر محضر هنرمندی نیست که برای محضر نخوانده باشد و تا امروز و نسل‌های دیگر باشد. آوازها (شعرها) در میان مردم پخش خواهد شد. سهولت کلمه، سادگی، عمق معنا، حکمت و اعتبار آن برای همه نسل ها مشخص می شود.
سوابق اجرایی و افتخارات
یکی از اعضای موسس اتحادیه نویسندگان یمن . او در اوایل دهه هشتاد به عضویت مجلس عالی خلق انتخاب شد و سپس به عضویت ریاست شورا درآمد. او در سال 1990 به عضویت اولین مجلس نمایندگان انتخاب شد. او در سال 1998 نشان لیاقت درجه یک در ادبیات و هنر را دریافت کرد. دولت یمن بنای یادبودی برای او ساخته است که قرنیه ای در شهر مکلا به نام او است.
وفات
این شاعر در روز شنبه بیست و نهم شوال 1420 هجری قمری مصادف با 5 فوریه 2000 میلادی در شهر آش شهر زادگاهش درگذشت و بسیاری از شیعیان در تشییع جنازه وی شرکت کردند. پس از مرگش، موزه ای به نام او در زادگاهش با هزینه بنیاد هایل سعید آنام برای او ساخته شد که شامل تمامی آثار اوست و پذیرای بازدیدکنندگان است.