زین بن سمیط
زین بن ابراهیم بن سمیط عالم دینی، فقیه شافعی، استاد در مرکز علمی الجعفری در شهر المنورة و از علمای سادات آل باعلوی است. او بیشتر عمر خود را در شهر البیضاء یمن به تدریس و دعوت به سوی خدا گذراند . او مؤلف چندین کتاب است که مهمترین آنها کتاب «المنهج السوي شرح أصول طريقة السادة آل باعلوي» است.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۰:۱۰، ۲۸ نوامبر ۲۰۲۱؛
نسب
زين بن إبراهيم بن زين بن محمد بن زين بن عبد الرحمن بن أحمد بن عبد الرحمن بن علي بن سالم بن عبد الله بن محمد سميط بن علي الشنهزي بن عبد الرحمن بابطينة بن أحمد بن علوي بن الفقيه أحمد بن عبد الرحمن بن علوي عم الفقيه المقدم بن محمد صاحب مرباط بن علي خالع قسم بن علوي بن محمد بن علوي بن عبيد الله بن أحمد المهاجر بن عيسى بن محمد النقيب بن علي العريضي بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علي زين العابدين بن الحسين بن امام علي بن أبي طالب و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است .
وی سی و سومین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
تولد و تربیت
وی در سال 1357 هجری قمری / 1936م در جاکارتای اندونزی در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد و پدرش در جوانی او را به مجلس علوی بن محمد الحداد صاحب بقور می برد و گاه او را می آورد. به مدرسه علی بن عبدالرحمن الحبشی که در خانه اش در کیتنگ اقامت داشت . او به دست خواندن و نوشتن در مدارس جاوا، و قرآن کریم و علم تجوید دریافت کرده است. سپس، در 1371 ق / 1950 م، پدرش و برادرانش او را به اخراج حضرموت وقتی که او در مورد چهارده ساله بود، از ترس پس از فتنه و فساد، پدرش به اندونزی بازگشت و پدر هنوز پسرش را ندیده است و تنها پس از سالها اقامت در حرمین شریفین هنگام انجام حج به حضرموت مهاجرت کرد.
وی در خانه پدری خود در طارم اقامت گزید و طلب علم کرد و در میان مدارس آن شهر به ویژه ( رباط طارم ) رفت و آمد کرد، از این رو در آنجا جمعی از کتابها در بسیاری از زمینه ها، در اصل، فقه، واجبات، نکاح، مطالعه کرد. عرفان و نجوم و نحو و بلاغت بر بسیاری از شیوخ علم آن روزگار و مدت طلب علم او در شهر طارم حدود هشت سال بود.
حرکت به شهر البیضاء
پس از گذراندن هشت سالی که در طارم گذراند ، شیخ او محمد بن سالم بن حفیظ به او توصیه کرد که به شهر البیضا در منتهی الیه جنوب یمن برای تدریس در رباط آن و شرکت در فرائض دعوت الی الله در آنجا پس از درخواستی که از سوی او انجام شد ، به او توصیه کرد. مفتی البیضاء محمد بن عبدالله الحضر به آنجا رفت و در مسیر خود به شهر عدن رفت و در آنجا با سالم الشتری (مدیر سابق رباط طارم ) ملاقات کرد و سالم الشاتری واعظ و امام زمان در منطقه خور مکسر در حومه عدن . سپس از خور مکسر به پیاده روی خود ادامه دادبه شهر البیضاء که محمد الحضر او را پذیرفت و بر او شادی کرد و حضر دخترش را به ازدواج او درآورد و با روایاتش او را مجاز دانسته و حضر و حضر در برگزاری دروس علمی مورد استفاده او قرار گرفت، زیرا عازم دعوت و جلسات علمی و وعظ می شد و در سفرها و رفت و آمدها و نیز از طرف او در پاسخ به استفتائات فقهی، او را در سخنرانی عمومی وکالت می کرد. ابن سمیط بیش از بیست سال در شهر البیضاء اقامت گزید و طبق مکتب شافعی فتوا داد و جمعی از طلاب و علما و وعاظ با او فارغ التحصیل شدند و برای دعوت خدا بیرون می رفت. با تعدادی از شاگردانش به روستاهای پراکنده در اطراف شهر البیضاء رفت.
حرکت به مدینه
پس از بیست و یک سال اقامت در سفیدپوشان به حجاز هجرت کرد و سپس به گشایش بند عبدالرحمن بن حسن جعفری در مدینه دعوت شد ، اساساً از رمضان سال 1406 آن را آباد کرد و در سالم شرکت کرد. شاطری در تحمل بار پهلوگیری جعفری به مدت دوازده سال، سپس سالم الشتری به طارم رفت تا پس از بازگشایی به امور رباط طارم رسیدگی کند و ابن صومیت در رباط المدینه به تدریس و کارگردانی پرداخت. بسیاری از دانش پژوهان از مناطق مختلف کشورهای اسلامی به رباط آمدند و بسیاری از آنها به دست زین بن سمیت فارغ التحصیل شدند. علیرغم کثرت شاگردانش و زیاد شدن آنها و مشغله ای که به تدریس آنها داشت، علم را از تعدادی از علمای مقیم مدینه نیز می گرفت، لذا علم اصالت را از زیدان شنقیتی مالکی گرفت و می گرفت. آن را درمسجد النبی در جلسه خصوصی با ایشان. همچنین باید روی احمد بن محمد حمید الشنقیتی از ائمه زمان در علوم زبان و اصول دین کار کرد.
وی در این مدت سفرهایی به کشورهای اسلامی برای دعوت الی الله و ملاقات علما و اولیای الهی داشت و از شام و اندونزی و چندین مکان در آفریقا و غیره دیدن کرد.
اساتید
از بسیاری از شیوخ گرفته شده و مورد تأیید بسیاری از علمای جهان اسلام در کشورهای مختلف از بزرگان استاد آل ابی علوی و دیگران از جمله آنان است:
علوی بن محمد الحداد محمد بن سالم بن حفیظ عمر بن علوی الکاف محفوظ بن سالم الزبیدی سالم سعید بکیر باغیثان سالم بن علوی خورد فضل بن محمد بافضل عبدالرحمن بن حامد السری علوی بن عبدالله بن شهاب الدین جعفر بن احمد العیدروس ابراهیم بن عمر بن عقیل ابوبکر العطاس بن عبدالله الحبشی محمد بن عبدالله الحضر محمد بن هادی السقاف احمد بن موسی الحبشی علوی بن عباس مالکی عمر بن احمد بن سمیت احمد مشهور بن طه الحداد عبدالقادر بن احمد السقاف محمد بن احمد الشاطری زیدان الشنقیتی مالکی احمد بن محمد حمید الشنقیتی محمد زیدان الانصاری
کتاب های او
او کتاب های زیادی دارد از جمله:
«شرح صراط مستقیم الاصول طریقه حضرات البعلوی» «سرازیر شدن خداوند از نفس استادان اعلی» «فتحات زیر شیروانی در خطبه های منبر» شرح حدیث جبرئیل با عنوان «هدایت دو طلبه در تبیین رسالت دین». "پاسخ های گرانبها در آموزه فرقه بازمانده" «هدایت زائرین به دعای زیارت پیامبر و صحنه‌های صالحین». «ستارگان درخشان برای سفر راهی به سوی آخرت». مجموعه بزرگی از فتاوای قانونی سند او و شیوخ او ثابت شده است