بقلیه‏ پیروان مردى به نام بقلى بودند که ندیم عبد اللّه بن معاویه بود.

اعتقادات

بقلی معتقد بود که انسان مثل بقل و سبزی فانی شدنی است به طوری که هر گاه از دنیا برود، دیگر باز نمی گردد.

سرانجام

بقلی در زمان منصور عباسی می زیست و به دلیل اعتقاداتش به دست خلیفه عباسی کشته شد.[۱]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 105