شیخ الجفری
شیخ بن محمد الجفری (۱۱۳۷ - ۱۲۲۲ق) عالم دینی، مصلح اجتماعی و شاعر عارف و ازمبلغین اسلام در سرزمین هند است . او نقش مهمی در نشر و تبلیغ اسلام در جامعه ملیبار (Malaybar) هند داشت . او سهم به سزایی در پیشرفت آموزش عقیده و احکام و سبک زندگی اسلامی داشت . همچنین در دوران رونق شعر عربی در کرالای هند فعالیت زیادی در ادبیات داشت .
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۵۳، ۶ دسامبر ۲۰۲۱؛
نسب
شیخ بن محمد بن شیخ بن حسن بن علوی بن محمد بن ابی بکر بن عبدالرحمن بن عبدالله الطریسی بن علوی الخواص بن ابی بکر ال- جعفری بن محمد بن علی بن محمد بن احمد، شهید بن الفقیه، ستوان. سرهنگ محمد بن علی بن محمد، صاحب میربت بن علی خالی قیسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن. احمد المهاجر بن عیسی بن محمد آل -Naqib بن علی - العریضی بن جعفر الصادق بن محمد - باقر بن علی زین AL - العابدین بن AL - حسین AL-سبط بن امام علی بن ابی طالب ، و علی علیه السلام، همسر فاطمه، دختر محمد، درود بر او .
وی سی و یکمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
تولد و تربیت
وی در سال 1137 هجری قمری در روستای الحاوی از توابع شهر طارم از توابع حضرموت به دنیا آمد و در سایه علم و فضیلت رشد یافت و قرآن کریم را در جوانی نزد پدرش حفظ کرد. و پدر و پدربزرگش به علوی جد سوم خود را از امام عبدالله الحداد برده بود . شیخ اصول علوم خود را بر علمای حوی و طارم گرفت. او در اوایل جوانی به تجارت پرداخت و سپس به علوم دینی پرداخت و راه تصوف را فرا گرفت .
اساتید
برگرفته از جمعی از اساتید علوی از جمله:
عبدالرحمن بن عبدالله بلفقیه برادرش عبدالرحمن بن محمد الجفری حسن بن عبدالله الحداد عبدالرحمن بن عبدالله الحداد محمد بن حامد السقاف
شاگردان
و از کسانی که زیر دست او فارغ التحصیل شدند و در مکتب روحانی او پرورش یافتند:
عبدالله بن احمد باسودان عمر بن عبدالرحمن بار عمر بن طه صالح عبدالله بن علی بن شهاب الدین حسن بن صالح البحر علوی بن محمد مولا الدویله احمد بن محمد الحبشی محمد صالح الریس عبدالوهاب بن عبدالقادر ویلوری علی البلنکوتی محی الدین بن علی الکلکوتی
مهاجرت به ملابار
مسافرانی که از کشور هندوستان به شهر کالیکوت بملیپار نقل مکان کردند با یکی از کشتی های تجاری از ساحل میلیبار در سال 1159 هجری قمری فرود آمدند و مورد استقبال محی الدین بن علی قاضی همراه با عده ای از سران مسلمانان آنجا قرار گرفتند و به آنجا رفتند . پادشاه ساموتیرا در آنجا رسما پذیرفته شد و خانه و زمینی به او داد و از او خواست در کالیکوت ساکن شود . او با هدف تبلیغ و نشر اسلام به آنجا رفت و در آنجا به اصلاح وضعیت جامعه در بعد اجتماعی، سیاسی و مذهبی علاقه مند بود و توانست عصبیت را از بین مردم دور کند. او با هندوها آمیخت و به امور آنان رسیدگی کرد، پس اسلام آوردند. او مساجد و مدارس دینی بسیاری را در سراسر کرالا تأسیس کرد . سپس عازم حجاز شد و در میان شهرهای آن مدتی درنگ کرد و وارد عمان و یمن و شام و مصر شد و به طارم بازگشت. او چند سال را در آنجا گذراند، سپس به کالیکات بازگشت . و با سلطان حیدرعلی و پسرش سلطان تیپو رابطه نزدیک داشت .
تالیفات
او کتاب هایی در تبیین عقاید اهل سنت و جماعت تألیف کرد و در حل مسائل فوری که اسلام و امت اسلامی را تحت تأثیر قرار می داد و کتب دیگر مشارکت داشت، از جمله:
«گنجینه برهان الکسابیه و اسرار غیب الارباب الحدادیه العلویه» «در نتیجه اشکال مسائل سیره جواهر الجواهریه و اثبات السلطنه شیوخ القدیریه عیدروسیه». دستورات جفریه در مقابله با ضلالت نجد "سیاره روشن در نسب آقاجفری" "هوشیاری مضاعف" «مقامات» شرح شعری از حبیب عبدالله الحداد مجموعه شعر
وفات
وی در روز پنجشنبه هشتم ذی القعده سال 1222 هجری قمری درگذشت و در کنار خانه خود در کلیکوت به خاک سپرده شد و این خانه امروزه به بیت الجفری معروف است.
منبع
المليباري, عبد النصير أحمد (2010). تراجم علماء الشافعية في الديار الهندية. عمان، الأردن: دار الفتح للدراسات والنشر.