صالح بن علی الحامد
صالح بن علی الحمید (1320 - 1387 ه.ق) ادیب، شاعر، مورخ و فقیهی از مردم حضرموت بود . او را «شاعر مناجات» می نامند. اشعار غزلی زیادی به زبان های کلاسیک و محاوره دارد و مقالاتی در روزنامه های یمن و عربی دارد. او نماینده کشور در بسیاری از رویدادهای سیاسی از جمله سازمان کنفرانس اسلامی در جده بود.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۳:۳۷، ۷ دسامبر ۲۰۲۱؛
نسب
صالح بن علی بن صالح بن احمد بن صالح بن احمد بن Aidarous بن سالم بن عمر بن آل - حامد بن شیخ ابی بکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولی آل - Duwailah بن علی بن علوی آل - Ghayyir بن آل - فقیه آل مقدم محمد بن علی بن محمد، صاحب Mirbat بن علی، آزاد Qism بنعلوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن احمد آل -مهاجر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریدی بن جعفر الصادق بن محمد آل - باقر بن علی زین العابدین بن آل - حسین السبط بن امام علی بن ابی طالب ، و امام علی، همسر فاطمه بنت محمد، درود بر او .
وی سی و پنجمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
تولد و تربیت
او در سال 1320 ق / 1903 م. در متولد شد سیئون در حضرموت . در آن بزرگ شد و سهم خود را از معارف اولیه و قرآن به دست آورد. سپس با شیوخ معاشرت کرد و با گروهی از همکاران و دوستان خود مانند: علی احمد بکاثیر ، محمد بن شیخ المساوی، عیدروس بن سالم السوم و مصطفی بن سالم السقاف از آنان پذیرایی کرد. پدرش او را به تحصیل و تحصن زیر دست علما تشویق کرد و درهای دانش را در همه اشکال آن گشود، چرا که در خانه اش کتابخانه بزرگی داشت که مملو از نسخه های خطی و نشریات زبان، ادبیات، دین، جامعه شناسی بود. سیاست، تاریخ و سایر علوم. او از دوران کودکی خود به اندونزی و سنگاپور مهاجرت کرد و مدام در آنها رفت و آمد داشت و همچنین در سال 1953 میلادی از مصر دیدن کرد و با شاعران آن دیدار کرد. او از دوستان هنرمند شیخ البر بود که اشعار او را برای او می سرود و می خواند و در سفر او به اندونزی نیز شرکت می کرد .
اساتید
او در شهر خود سییون و در مهاجرت خود به اندونزی در دستان روشنفکران تحصیل کرد ، از جمله:
عبدالقادر بهمید محمد بن هادی السقاف عبدالرحمن بن عبید الله الثقاف علوی بن طاهر الحداد
شاگردان
چه کسی آن را درخواست کرد:
عبدالقادر السبان جعفر بن محمد السقاف محمد بن سالم الحمید احمد بن محمد بن صافی
مسئولیت ها
وی ضمن فعالیت در زمینه ادبیات و نویسندگی، چندین سمت دولتی را در ایالت کثیر در آن زمان بر عهده داشت، از جمله: سمت بازرس محاکم شرعی، عضویت در دادگاه عالی تجدیدنظر و مفتی رسمی ایالت کثیر . او حزب ملی را در سیون تشکیل داد و ریاست آن را بر عهده گرفت. وی با بسیاری از شخصیت های عرب و محلی ارتباط نزدیک دارد و با آنها مکاتبه دارد، مانند: عبدالرحمن بن شیخ آل کف، علوی المحضر، ابوبکر بن شیخ آل کف و دیگران.
تالیفات
پیدایش آثار ادبی و تولید شعری او تأثیر بسزایی در نهضت ادبی حضرموت داشت . وی دارای چندین مجموعه، اشعار، مقالات و سخنرانی های فراوانی است که هنوز در دست وارثان وی است و نامه ها، تحقیقات علمی و سفرهایی از جمله:
تعلیقات فتح الباری برای توضیح صحیح امام بخاری «بر پرتوهای قرآن» «فتوا و نظرات» «سفر زیبای جاوا» «تاریخ حضرموت» در دو جلد بود و نتوانست جزء سوم را به پایان برساند مجموعه شعر «نسیم های بهاری». شب های تابستان، مجموعه شعر در ساحل زندگی، مجموعه شعر گروه غزلیات و پسرانه مجموعه ای از اشعار مردمی سیاسی و اجتماعی کتاب های زبان شناسی یادداشت هایی در مورد ادبیات و تاریخ
فرزندان
پنج فرزند ذکور به نام‌های علی، محمد، ابوبکر، حسین و غالب و شش دختر به نام‌های مونا، خدیجه، نور، علویه، مزنه و فاطمه دارد.
وفات
او در درگذشت سیئون در ششم ربیع الاول در سال 1387 هجری قمری مربوط به چهاردهم خرداد در سال 1967 میلادی، به عنوان یک نتیجه از یک سکته مغزی است که به او زده در حالی که او آماده برای انجام نماز عصر گرفتن، و او در سلامت کامل بود.
منبع
الحمید، صالح بن علی (1423ق). تاریخ حضرموت . صنعا، یمن: کتابخانه الارشاد.