عبدالرحمن بن محمد المشهور
عبدالرحمن بن محمد المشهور (1250 - 1320ق) امام جماعت، فقیه شافعی، نسب شناس و مفتی ممالک حضرمی بود . در علوم مختلف، در فقه، حدیث، نجوم، نسب و غیره مهارت داشت . او آثار فقهی را تألیف کرد که بعد از او مرجع شد، مانند کتاب «بغية المسترشدين». او اولین مدیر مؤسسه علمی رباط تریم است.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۳:۱۴، ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱؛
نسب
عبد الرحمن بن محمد بن حسین بن عمر بن عبد الله بن محمد المشهور بن أحمد بن محمد بن أحمد شهاب الدین الأصغر بن عبد الرحمن القاضی بن أحمد شهاب الدین الأكبر بن عبد الرحمن بن علی بن أبی بكر السكران بن عبد الرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن علی بن أبی طالب و علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است .
وی سی و چهارمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
تولد و تربیت
وی در بیست و نهم شعبان سال 1250 هجری قمری در طارم حضرموت از مادرش شیخه بنت عبدالرحمن بن علی الحداد متولد شد. از بدو پیدایش عابد و دوستدار خیر و اهل بیت بود و دوست داشت صدقه را پنهان کند و اطاعت را پنهان کند و در سنین جوانی کتابها را کپی می کرد و آنچه را که از دستمزد نسخ و دیگران می گرفت صدقه می داد. حافظ قرآن را در دوازده سالگی به پایان رساند، سپس به طلب علم پرداخت و در آن کوشید تا از همسالان خود پیشی گرفت و در بیست و یک سالگی به تدریس اجازه یافت و شاگردان پرسشگران از جهات مختلف نزد او می آمدند تا اینکه بسیاری از بزرگانش در گوشه مسجد شیخ علی بن ابوبکر السکران و دیگر مجالس خصوصی و عمومی به درس او می آمدند و بعد از ظهر به عرفان و حدیث و سیره روحیاتش می پرداخت.
اساتید
نزد بسیاری از علمای بزرگ از وادی حضرموت و حرمین شریفین کسب علم کرد از جمله:
أحمد بن علی الجنید
عمر بن حسن الحداد
عیدروس بن عمر الحبشی
محمد بن إبراهیم بلفقیه
حامد بن عمر بافرج
عمر بن عبد الله الزاهر
محسن بن علوی السقاف
عبد الرحمن بن علی السقاف
محمد بن حسین الحبشی
أحمد بن زینی دحلان
علوی بن سقاف الجفری
محمد بن عبد الله باسودان
عبد الله بن حسین بن طاهر
حسن بن صالح البحر
أبو بكر بن عبد الله العطاس
أحمد بن محمد المحضار
عبد الله بن أحمد بلفقیه
أحمد بن عبد الله عیدید
شاگردان
از جمله کسانی که از علم او بهره بردند، عبارتند از:
پسرش علی بن عبد الرحمن المشهور
علوی بن عبد الرحمن المشهور
عبد الله بن علی بن شهاب الدین
عبد الله بن علوی الحبشی
محمد بن سالم السری
محمد بن حسن عیدید
عمر بن عیدروس العیدروس
عبد الباری بن شیخ العیدروس
أبو بكر بن عبد الرحمن بن شهاب الدین
حسین بن أحمد الكاف
سالم بن حفیظ بن الشیخ أبی بكر بن سالم
عبد الله بن عمر الشاطری
أبو بكر بن أحمد الخطیب
محمد بن عوض بافضل
محمد بن أبی بكر باذیب
فعالیت ها
بیشتر وقت خود را صرف مطالعات علمی و بهره مندی می کرد. این دریا دریایی از انواع علوم اعم از فقه، تفسیر، حدیث، اصول، عرفان و مانند آن بود، حتی در نجوم . و اگر به تدریس اشتغال نداشت، به فتوا، تألیف، خواندن و تنقیح، یا نوشتن شجره گرفتن و خویشاوندی، یا جدول سازی در نجوم برای پی بردن به اول وقت نماز، و غیر آن مشغول بود. - منافع عمومی علمی مانند تلاش برای آشتی دادن رابطه و اصلاح زوایای آسیب دیده و معابد و خاک در تریم و غیره.
در آغاز قرن چهاردهم هجری قمری مؤسسه علمی رباط طارم برای تدریس علوم دینی و عربی افتتاح شد و سرپرستی و رهبری علمی کامل به عبدالرحمن بن محمد المعشور واگذار شد. سپس شاگردش عبدالله بن عمر الشتری پس از او اداره امور را به دست گرفت .
تالیفات
کتابهایی که از او به جای مانده است عبارتند از:
«بغية المسترشدين في تلخيص فتاوى بعض الأئمة من العلماء المتأخرين»
«غاية المراد من تلخيص فتاوى ابن زياد»
«منحة العزيز الكريم في زيارة تربة تريم»
«شمس الظهيرة الضاحية المنيرة» في أنساب السادة العلوية
«الدر المنثور المستخرج من أبحر شجرة السادة البدور»
«حاشية على ربع التنبيه»
«نبذة يسيرة في أحكام الحج وسننه»
«الهدية العظيمة لمن أراد التعلم وتعليمه» نبذة في الفقه
«الشجرة العلوية الكبرى»
جدول لمعرفة الأوقات وزيادة الليل والنهار وضدها ومعرفة النجوم والأبراج
وفات
او در نیمه ماه صفر سال 1320 هجری قمری در تریم وفات یافت و مزارش در زنبل در کنار قبر محمد بن عبدالله بعلوی صاحب مسجد مقالد است.
منبع
المشهور, علي بن عبد الرحمن. شرح الصدور (PDF). تريم، اليمن: دار الأصول.