جمال الدین صرصری
جمال الدين الصرصري (588هـ — 656هـ / 1192م — 1258م)او علامه،شاعر اديب جمال الدين أبو زكريا يحيى بن يوسف بن يحيى بن منصور بن المعمر بن عبد السلام الأنصاري البغدادي الصرَّصري الحنبلي الصوفي. او منسوب به صرصر شهری نزدیک به بغداد است که نهری به این نام وجود دارد.تاتارها هنگام ورود به بغداد او را كشتند و گفتند كه يكي از آنان را نیز او با عصاي خود كشته و سپس به شهادت رسید و به صرصر رساندند و در آنجا دفن كردند. او را یکی از بهترین شاعران در مدح پیامبر می دانند، ابن شاکر الکتبی درباره او گفته است: «او صاحب مدحهای نبوی است که در آفاق عالم مشهور است، من شاعری به اندازه او در مدح سرایی از پیامبر صلی الله علیه و آله سراغ ندارم.»او شعرهایش بسیار طولانی بود. یکی از آنها که او آن را "الروضة الفاخرة في أخلاق محمد المصطفى الباهرة" نامید، به هشتصد و پنجاه بیت رسید.همچنین دارای لامیه ای مشتمل بر پانصد و پنجاه و هفت بیت است[۱].
تولد و تربیت
وی در سال 588 هجری قمری متولد شد و از همان دوران کودکی در طلب علم رشد کرد، چنان که قرآن را با روایات از اصحاب ابن عساکر بطایی می خواند و از برخی علمای بغداد حدیث شنید و فقه را فرا گرفت. سپس به فراگیری زبان عربی پرداخت و در آن ممتاز شد تا اینکه گفته شد صحیح جوهری را کامل حفظ کرد و در منظومه های شعری سرآمد تا از بزرگان او شد.
اساتید
ابن عساكر البطايحي، الشيخ علي بن إدريس اليعقوبي، الشيخ عبد المغيث الحربي.
شاگردان
الحافظ الدمياطي، علي ابن حصين الفخري، القاضي سليمان بن حمزة، أحمد بن علي الجزري و زينب بنت الكمال.
آثار
الدرة اليتيمة والمحجة المستقيمة في الفقه الحنبلي.
منظومة في مدح النبي وبيان عقيدة أهل السنة والجماعة.
منظومة في معرفة أوائل شهور الروم ومعرفة عددها.
المنظومة الصرّصرية.
الوصية الصرصرية.
الروضة الناضرة في أخلاق المصطفى الباهرة.
الشارحة في تجويد الفاتحة.
المختار من مديح المختار.
نظم زوايد الكافي على الخرقي.
نظم مختصر الخرقي في الفقه.
آثار در مورد او
الصرصري: حياته وشعره – فداء فيصل زباد
وفات
هنگامی که تاتارها در سال 656 هجری قمری وارد بغداد شدند، او را به ملاقات کرمون بن هلاکو دعوت کردند، اما او از پاسخ دادن خودداری کرد و در خانه اش ماند و با آنان مقابله نمود سرانجام زخمی شد و در همان جا دفن گردید او در پایان عمر نابینا شده بود.
پانویس
- ↑ عمر توفيق إبراهيم، فنية شعر المدح النبوي في الأندلس، الطبعة الأولى 2011م، ص: 21-22