زیارتگاه های نمادین حسین تکری
حسین تکری؛ زیارتگاههای نمادین اربعین در هند
همچنین در میان این جمعیت انبوه برخی از افرادی را میتوان مشاهده کرد که برای رهایی از سحر و جادو به ستوه و رنج آمدهاند و پس از ورود به این مکان شریف شروع به انجام حرکاتی عجیب و غیر قابل تصور میکنند که در بسیاری از کلیپهای موجود در فضای مجازی میتوان آنها را دید.
تاریخچه حسین تکری
بر اساس شواهد تاریخی و به نقل قول از اشخاص و شخصیتهای سرشناس آمده است که در سال ۱۸۸۶ میلادی دو رویداد تاریخی که یکی از آنها «دهسرا» متعلق به هندوها بود و دیگری عاشورای امام حسین(ع) با هم تلاقی پیدا کرده و همزمان میشوند. هر دو گروه برای انجام مراسم خویش دستهجمعی به صورت دستهجات در منطقه حرکت میکنند. اما در این سال میان هندوها و مسلمانان تنش ایجاد میشود خبر این تنش به اطلاع سلطان وقت آن منطقه به نام «احتشام اسماعیل خان بهادر» میرسد و او برای ممانعت از هرج و مرج به منطقه میرود و پس از بررسیها به این نتیجه میرسد که بهتر است ابتدا هندوها دستهجات خود را حرکت داده و بروند و پس از آنها مسلمانان و شیعیان به سوگواری و عزاداری بپردازند.
نیمه شب هنگامی که مردم هر دو گروه به سوی خانههای خود عازم بودند صدای شیهه اسبی را میشنوند و سواری سبزپوش بر آن میبینند مردمی که شاهد این رویداد بودند شگفتزده شده و میترسند. فردای آن روز میبینند که در جای سم آن اسب چشمهای گوارا و آبی زلال روان شده و سه برکه را مشرب میکند.
به گواهی ساکنان تا قبل از آن در این منطقه به هیچ وجه چشمهای نبوده است. ساکنین بیمار از این چشمه آب نوشیدند و امراض و بیماری آنها شفا مییابد. پس از این واقعه خبرها به سلطان رسید و او دوباره به منطقه آمد و با دیدن این منظره دستور ساخت آرامگاههای نمادین به سبک عراق را صادر میکند و کار احداث ساختمان آغاز و طی دو سال تمامی آن منطقه آباد شد و اکنون پذیرای بسیاری از زائرین از همه ادیان، مذاهب و آیینهاست. در این منطقه قبرستانی نیز وجود دارد که احتشام اسماعیل خان بهادر در آن مدفون شده است.
عزاداری و پخت غذای نذری
زیارتگاههای نمادین حسین تکری در طول سال همیشه باز هستند و به زائرین خدمات ارائه میدهند. از ابتدای ماه محرم تا پایان ماه صفر به ویژه در اربعین امام حسین (ع) شمار جمعیت بسیاری به این منطقه سرازیر و در میان آنها ایرانیان مقیم نیز دیده میشوند که برای زائران به پخت غذاهای نذری میپردازند.
تاثیرات اجتماعی این زیارتگاه در هند
در این محل علاوه بر عزاداری و سینهزنی، نوعی دیگر از سوگواری در قالب راه رفتن بر روی آتش نیز مشاهده می شود. خندقی به طول سه متر و عمق کم حفر میگردد پس از آتش زدن هیزمهای خشک و فرو کش کردن آتش، زائرین با فریاد لبیک یا حسین (ع) بر روی آتش میدوند و از امام و مولای خود میخواهند آنها را از آتش جهنم آنها را شفاعت کرده و رهایی بخشد.
به گفته برخی اعضای هیأت امنای بنیاد میراث فرهنگی «جورا» در این مکان هر روز ظهر در طول سال در میان دو هزار نفر غذای نذری توزیع میشود. هزینه این نذری به وسیله بانویی که از اهالی شهر حیدرآباد هند است، تأمین میشود. گویا کارخانجات این زن سالهای پیش ورشکست شد سپس او نذر میکند که اگر کار او دوباره رونق پیدا کند، روزانه برای دو هزار نفر نذری پخت و توزیع کند.
حسین تکری به وسیله هیئت امنایی اداره میشود که گویا همه اعضای آن اهلسنت هستند و در این مکان سالانه مبالغ زیادی از سراسر جهان برای توسعه و خدماترسانی به زائران اختصاص داده میشود. تاکنون از مبالغ و درآمدهای آن هیچ سندی انتشار نیافته است. به نقل قول از برخی از شخصیتها و افراد شاخص، بسیاری از افراد و زائرین که به این مکان میروند، افرادی هستند که از بیماری های صعب العلاج رنج میبرند و پزشکان نسبت به آنها قطع امید کرده اند و در کنار آنها افرادی دیده میشوند که دچار سحر و جادو شده اند. بیماران صعبالعلاج که به جورا رفته اند طلب شفا میکنند و در کنار این نوع بیماران، افرادی هم که سحر و جادو شده اند را میتوان دید. گفته می شود هنگامی که ضریح نمادین حضرت امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل العباس (ع) را لمس میکند، حرکات عجیب و غریبی را آغاز می کنند به طوری که گفته می شود افرادی که ضعیف النفس هستند نباید به آنجا بروند. این حرکت های عجیب و غریب زمانی پایان میپذیرد که از وجود وی سحر و جادو دفع گردد. برخی افراد دیگر هم که به حسین تکری رفته اند اعلام می کنند که از دهان آنها لخته خون بیرون می آید. این افراد تنها مسلمانان نیستند بلکه هندوها و گروه های دیگر را شامل میشود. در پشت آرامگاه نمادین حضرت عباس (ع) برکه ای وجود دارد که این اشخاص در آن غسل می کنند. برای رفتن به حسین تکری لازم است که بلیط قطار گرفته شود و پس از رسیدن به آنجا به وسیله اتوبوس و وسایل نقلیه دیگر میتوان به حسین تکری شریف رفت [۲].
پانویس
- ↑ حسین تکری؛ زیارتگاههای نمادین اربعین در هند
- ↑ گزارش سازمان فرهنگ به تاریخ7/7/1400