خیر النساج
خير النساج اسمش أبو الحسن مُحَمَّد بن إِسمَاعِيل السامريّ ، (202 هـ/817 - 322 هـ/934)بود.یکی از علمای بنام اهل سنت و تصوف در قرن چهارم هجری بود[۱]. ذهبی او را به فراوانی زهد و دارای حالات و کرامات توصیف می کند[۲]. او اهل شهر سامرا ولی ساکن بغداد یود او سیاه چهره بود و محمد بن اسماعیل نام داشت.گویند که حج به جا آورد، مردی او را به کوفه برد و گفت: تو برای من کار کن و نامت نیکو است. ما با تو اختلافی نداریم، او هم برایشان کار کرد.پس مدتی به بافندگی مشغول شد، از این رو او را به درستی نساج نامیدند[۳]
اساتید و شاگردان
او از أبا حمزة البغدادي والجنيد بهره برده است.در حالی که أحمد بن عطاء الرودباري و محمد بن عبد الله الرازيتاب از او روایت کرده اند.و آمده است که إبراهيم الخواص وأبو بكر الشبلي در مجلس او متحول شدند و او از معاصران أبو الحسين النوري بود.
وفات
خیرالنساج در سال 322 هجری قمری وفات یافت و حدود صد سال داشت. از کسى که در وفات خیرالنساج حاضر بود، نقل شده است که هنگامى که در نماز مغرب شرکت کرد از حال رفت سپس چشمانش را گشود و به در خانه اشاره کرد. و گفت: برخیز خدا تو را برکت دهد، تو فقط بنده ماموری و من هم بنده ای مامورم آنچه را که به توامر شده از دست نده. و آنچه به من امر شده از دست دادم، پس به آنچه به آن دعوت شدم عمل کنم، پس آنچه را که به تو امر شده است انجام ده». پس به آب دعا خواند و وضو گرفت و نماز خواند سپس دراز کشید و چشمانش را بست و از دنیا رفت.
گفتار
صبر از اخلاق مردان و رضا از اخلاق کریمان است.
ارث اعمال شما همان چیزی است که شایسته اعمال شماست و به شما می رسد پس از فضل و رحمت او طلب ارث کنید که کاملتر و بهتر است.خداوند متعال فرموده است﴿قل بِفضل الله وبرحمته فبذلك فليفرحوا هُوَ خير مِمَّا يجمعُونَ﴾[۴].