عبدالرحمن تاج
عبد الرحمن حسین على تاج (1314- 1395 هـ / 1896-1975 م)
چهل و دومین شیخ الأزهر بود سال 1896 میلادی در اسیوط متولد شد خانوادۀ او اصالتا اهل منیة الحیط یکی از بخش‌های اِطسا بود و پدرش به همراه جد او جهت شغلشان که ساخت پل بود به شهر اسیوط مهاجرت کردند.
| نام | عبد الرحمن حسین على تاج |
|---|---|
| نامهای دیگر | عبد الرحمن تاج |
| ولادت | 1314هـ/1896م |
| وفات | 1395هـ/1975م |
| محل تولد | اسیوط، مصر |
| محل وفات | قاهره - مصر |
| مذهب | حنفی |
| برخی آثار | کتاب الأحوال الشخصیة فی الشریعة الإسلامیة. کتاب السیاسة الشرعیة والفقه الإسلامی. |
او در الازهر مشغول به تحصیل شده و در سال 1926 م از دانشکدۀ قضا فارغ التحصیل شد و ابتدا در مدرسۀ دینی اسیوط سپس در مدرسۀ دینی قاهره مشغول به تدریس شد.
او قبل از سن 35 سالگی به حائز مقام قضا شده و در سال 1935 م به عنوان عضو شورای فتوای فقه حنفیه انتخاب شد. درز چهل سالگی به فرانسه رفته و در رشتۀ فلسفه و تاریخ ادیان دانشگاه سوربون مشغول به تحصیل شد او از رسالۀ دکترای خود را با عنوان البابیه والإسلام دفاع کرد.
عبدالرحمن تاج در سال 1934 بعد از بازگشت از پاریس به عنوان استاد دانشکدۀ شریعت مشغول به تدریس شد. او در سال 1951 به عضویت هیئة کبار العلماء درآمده و در دانشکدۀ حقوق دانشگاه عین شمس مشغول به تدریس شد.
او در سال 19544 به عنوان شیخ الأزهر انتخاب شده و پس از آن به عنوان وزیر اتحادیه عرب برگزیده شد.
از ویژگی‌های او قرار دادن یادگیری زبان‌های خارجی در برنامۀ درسی الأزهر بود همچنین او برای دانشجویان الأزهر که از کشورهای دیگر به مصر آمده بودند شهرکی با عنوان مدینة البحوث الإسلامیة ایجاد کرد. از او آثار متعددی در شریعت و فقه اسلامی به جای مانده است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به: کتاب الأحوال الشخصیة فی الشریعة الإسلامیة، وکتاب السیاسة الشرعیة والفقه الإسلامی وتحقیقاتی مفصل در مورد هجرت، إسراء، معراج، حج، صوم و لیلة القدراشاره کرد.
لم تنسه مشاغله الوظیفیة والعلمیة على مستوى العالم العربی والإسلامی والدولی انتمائه لبلده الفیوم فحرص وهو شیخ الأزهر على تأسیس أول معهد دینى بالفیوم فی 6/12/1954 وهو المبنى الذی أعدته جمعیة المحافظة على القرآن الکریم والذی یشغله الآن معهد المعلمین الأزهرى، وقد قام بافتتاحه فی رفقة الرئیس جمال عبد الناصر عند زیارته للفیوم سنة 1956. وافته المنیة عام 1975 بعد مسیرة طویلة من البذل الجاد والعطاء الهادف بلا حدود.