ابوالعباس سیاری
| نام | قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوالعباس سیاری |
| درگذشت | 342ق |
| مذهب | صوفی اهل تسنن |
ابوالعباس سیاری که اسم او را قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار گفته‌اند از علمای برجسته اهل سنت و تصوف در قرن چهارم هجری است.
زندگی
او از اهالی شهر مرو یکی از شهرهای ترکمنستان بود. او فقیه و عالمی بود که احادیث زیادی نوشته و از او نقل شده است.
نظرات بزرگان درباره ابوالعباس سیاری
نظر أبو عبدالرحمن السلمی درباره ابوالعباس سیاری
"او اولین فردی بود که در شهر خود در مورد حقایق احوال صحبت می کرد و در زمان خود از بهترین مشایخ در گفتار بود[۱]."
نظر ذهبی درباره ابوالعباس سیاری
مشایخ
او از ابوبکر محمد بن موسی الفرغانی واسطی را همراهی کرد و در علوم تصوف از او استفاده کرد[۳]؛ همانطور که از أَبَی المُوَجَّهِ و أَحْمَدَ بنَ عَبَّاد بهره برده بود.
شاگردان
عَبْدُ الوَاحِدِ بنُ عَلِیٍّ [۴]و أَبُو عَبْدِ اللهِ الحَاکِمُ و دیگرانی از این دست از او نقل روایت کرده اند.
وفات
او در سال 342 هجری قمری جان به جان آفرین تسلیم گفت[۵].
گفتارها
خطر به دنبال شخص نبی و پیامبر بوده، وسوسه همیشه در کمین رهبر و سرپرست است، انسان های معمولی همیشه درگیر فکری دارند و جوان دارای عزمی راسخ است[۶].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص330-335، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3
- ↑ ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۴۹ ـ ۳۵۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م
- ↑ انصاری هروی، خواجه عبدالله، ج۱، ص۳۰۳ ـ ۳۰۴، طبقات الصوفیه، به کوشش عبدالحی حبیبی و حسین آهی، تهران، ۱۳۶۲ ش
- ↑ ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ج۱۰، ص۳۸۰، حلیه الاولیاء، قاهره، ۱۳۵۷ق/ ۱۹۳۸ م
- ↑ أبو العباس السیاری