صافيه فرقه اى از «غلاة» شيعه بودند.
تاریخچه
این فرقه خود را صافی یا صافیه می نامیدند و در آناتولی ساکن بودند.
عقاید
صافیه از نظر منش و عقاید، به شیعه امامیه نزدیک بودند.
جمعیت
جمعیت صافیه حدود چهل هزار خانوار بر آورد می شد.[۱] [۲]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 295 با ویرایش
- ↑ شیروانی حاج زین العابدین، بستان السياحة، چاپ سنگی، تهران، سال 1315 هجری قمری، ص 47 و 48.
