تاج الدین سبکی
أبو نصر تاج الدین عبدالوهّاب بن علی بن عبدالکافی السبکی (1327 - 1370م / 727 هـ - 771 هـ) فقیه شافعی، و مؤرخ عربی وقاضی القضات دمشق ، او با پدرش تقی الدین سبکی که از فقهای عصر خود بود.
زندگی نامه
وی در کودکی به دمشق رفت و در همانجا ادامه حیات داد تا یکی از مشهورترین قضات دمشق شد و در همان شهر درگذشت. او زبانی گویاو مستدل داشت و پس از پایان دوران قضاوت به استمرار و تکمیل مطالعات فقهی- حقوقی خود پرداخت[۱]
آثار
او کتاب های زیادی دارد از جمله:
کتاب معید النعم ومبید النقم[۲]
السیف المشهور فی شرح عقیدة أبی منصور
شرح مختصر ابن الحاجب
الإبهاج فی شرح المنهاج، شرح منهاج البیضاوی در اصول فقه.
القواعد المشتملة على الأشباه والنظائر.
طبقات الشافعیة الکبرى والوسطى والصغرى.
جمع الجوامع در اصول فقه.
أوضح المسالک إلى المناسک در فقه
کتاب الأربعین در حدیث
قاعدة فی الجرح والتعدیل
معجم الشیوخ[۳]
درگذشت
وی در شب سه شنبه هفتم سال 771 هجری قمری درگذشت و پس از ورق زدن صفحه ای درخشان در تاریخ علمای مسلمان در چهل و چهار سالگی در تربت السبکیه در منطقه کوه قاسیون مشرف به شهر دمشق مدفون گردید[۴].
پانویس
- ↑ تاج الدین ابن السبكی
- ↑ معید النعم ومبید النقم
- ↑ تاج الدین السبكی
- ↑ خفاجی، محمد عبدالمنعم، الأزهر فی الف عام،عالم الكتب بیروت - مكتبة الكلیات الأزهریة، ج2، ط2، ص 276