رویم بن احمد
أبو محمد رویم بن أحمد بن یزید از علمای به نام تصوف اهل سنت قرن سوم هجری است. او اهل بغداد و از بزرگان علمای آنجا بود[۱]. او عالم به قرآن و معانی آن بود و در فقاهت بر مذهب داود بن علی الظاهری الأصفهانی بود[۲] جعفر بن أحمد الرازی در مورد او می گوید: او (رویم بن احمد) یکی از پیشوایان زمان خود بود[۳]. او در سال 303 هجری دار فانی را وداع گفت.
گفتار
بیست سال پیش هرگز به قلبم خطور نمی کرد طعامی را بخواهم و آن غذا برایم آماده حاضر شود[۴].
صبر ترک شکایت، رضا آرامش در مصیبت، توکل از بین بردن وسائل و واسطه ها است[۵]. اگر خداوند شما را مقال و حالی درونی عنایت کرد و یا سخت کوشی و ریاضت را توفیق داد.
پس حال درونی را از تو گرفت و توفیق ریاضت را بر تو مستدام داشت، آن نعمت است و اگر ریاضت از تو گرفته شود و مقال بر تو بماند بلا است و اگر هر دو از تو گرفته شود عقوبت است[۶].
- ↑ طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص147-151، دار الكتب العلمیة، ط2003
- ↑ البدایة والنهایة/الجزء الحادی عشر/ثم دخلت سنة ثلاث وثلاثمائة
- ↑ تاریخ بغداد، تألیف: الخطیب البغدادی، ج8، ص430، دار الكتب العلمیة
- ↑ رویم بن أحمد
- ↑ طبقات الأولیاء، تألیف: ابن الملقن، ج1، ص39
- ↑ الرسالة القشیریة، تألیف: القشیری، ص20