عامّه در اصطلاح شيعه اماميه به معنى اهل سنت و جماعت است كه در برابر شيعيان يعنى خاصّه مى ‏باشد و چون از نظر جمعیت شامل اكثريت مسلمانان می شوند، به آنان عامّه گويند. [۱]

وجه نام گذاری

دلیل نامگذاری اهل سنت به عامه این است که چون در سه قرن اول هجری قمری یعنی دوران زندگی امامان شیعه، اهل سنت حاکم بودند و تقریبا همه امکانات حکومتی، قضایی و علمی در اختیار آنان بود، [۲] از این جهت تعبیر «عامه» درباره آنان به کار می رفته و حتی این تعبیر در احادیث امامان شیعه نیز بیان شده است.[۳] مثلا در مقبوله عمر بن حنظلة از امام صادق(ع) از این تعبیر استفاده شده است. [۴]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 329
  2. محدثی جواد، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف، سال ۱۳۹۲شمسی، ص۳۷۷.
  3. محدثی جواد، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف، سال ۱۳۹۲ شمسی، ص۳۷۷
  4. ر. ک. کلینی محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، نشر دار الکتب الاسلامیه، سال 1369 شمسی، ج۱، ص۶۸