عبدالله بن منازل

ابومحمد عبدالله بن محمد ابن منازل از علمای اهل سنت و جماعت و از صوفیان برجسته در قرن چهارم هجری بود[۱].

نام ابو محمد عبدالله بن محمدابن منازل
اساتید حمدون القصار
درگذشت 329یا330ق

دیدگاه بزرگان در مورد او

دیدگاه عبدالرحمن سلمی

ابوعبدالرحمن السلمی درباره او گفته است که او از بزرگان مشایخ بود و طریقه منحصر به فردی داشت.

دیدگاه ابوالقاسم قشیری

ابوالقاسم قشیری درباره او گفته است که او از مشایخ طریقه ملاتیه بود و از پرهیزگاران دوران خود به حساب می آمد[۲].

اساتید

از حمدون القصار همراه شد و روش او (طریقه ملاتیه) را از او فرا گرفت.او عالم به ظاهر شرع بود و احادیث بسیار نوشته و نقل کرد و ابوعلی ثقفی او را گرامی داشت ، محترم شمرده و ارج نهاد.

وفات

وی در سال 329 یا 330 هجری قمری در نیشابور درگذشته است.

گفتار

هیچ کس از یک فریضه کوتاه نمی آید، مگر اینکه خداوند متعال او را به ضایع کردن سنت لعنت می کند و در شرف ابتلا به بدعت قرار می گیرد.

بهترین زمان های عمرت:1- زمانی که از هوای نفس خود نجات می یابی.2- زمانی که از سوءظن دوری می کنی.

به زبان حال خود بپرداز و از عیب جویی دیگران بپرهیز [۳].

برای انسان یک نفس خالصانه و با اخلاص بودن تا آخر دنیا برای او موثر است.

هر که خود را در نزد مردم برتری بخشید، باید خود را نزد ایشان خوار شمرد (تواضع کند)، آیا ندیدی که ابراهیم(ع) که خداوند او را هنگامی که به مقام خلیل اللهی رساند او به خداوند عرض کرد: و مرا و پسرانم را از پرستش بت ها بازدار ﴿واجنبنی وَبنی أَن نعْبد الْأَصْنَام﴾. بندگی یعنی رجوع در همه چیز به خدای متعال در حد وسع انسان[۴].

پانویس

  1. طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص277-280، دار الكتب العلمية، ط2003
  2. الرسالة القشيرية، أبو القاسم القشيري، ص25
  3. لواقح الأنوار في طبقات الأخيار، عبد الوهّاب الشعراني، ج1، ص91-93
  4. عبد الله بن منازل