عمرو بن سلمه
عمرو بن سلامه از علمای اهل سنت و جماعت و از متصوفه برجسته قرن سوم هجری به شمار می آید[۱]. او از اهالی روستای کرد آباد نیشابور بود[۲].
دیدگاه علما درباره عمرو سلمه
ذهبی
ذهبی او را امام ربانی شیخ خراسان توصیف کرده است[۳].
ابو عبدالرحمان سلمی
ابوعبدالرحمان سلمی او را از بزرگان و رهبران توصیف می‌کند.
اساتید
حفص بن عبدالرحمن الفقیه
احمد بن خضرویه
ابوجعفر بن حمدان
شاگردان
ابوعثمان حیری
حمدان القصار[۴]
وفات
او در سال 264 هجری قمری بدرود حیات گفت.
گفتار
از بی ارزشی دنیا همین بس که نه تنها به دیگران بخلی ندارم بلکه بر خودم هم بخیل نیستم چون خود را چیزی نمی‌دانم[۵].
تصوف همه آداب است. برای هر زمانی ادبی است و برای هر ادبی آدابی است. هر که به آداب روزگار پای‌بند باشد به مرتبه مردان رسیده است و هر که در ادب کوتاهی کند در حالی که فکر می کند به قرب می رسد از آن دور شده و از آنجا که امید به قبولی دارد مطرود خواهد شد[۶].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص103-109، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص103-109، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ سیر أعلام النبلاء، تألیف: الذهبی، ج12 ،ص510-513
- ↑ عمرو بن سلمه ابوحفص حدٌاد نیشابوری
- ↑ طبقات الأولیاء، تألیف: ابن الملقن، ص195
- ↑ عمرو بن سلمة