حسین المحضار

حسین ابوبکر المحضار (1350 - 1420 هجری قمری ) شاعر و آهنگساز غزلیات یمنی به عنوان شاعری با استعداد ظاهر شد و بیشتر ملودی ترانه های خود را ساخت. بسیاری از هنرمندان در حضرموت یمن و بسیاری از هنرمندان خلیجی و عرب برای او آواز خواندند. المحضار با خلاقیت خود، مدارس آواز یمن و همچنین مکتب شعر صوفیانه و آواز حضرمی را توسعه داد و یکی از شاخه های جدید مکتب آواز حضرمی را ایجاد کرد. او با هنرمندی به نام ابوبکر سالم بالفکیه یک دونوازی تشکیل داد که مشهورترین آواز مدرن عربی محسوب می شود.

نسب

حسین بن أبی بکر بن حسین بن حامد بن أحمد بن محمد بن علوی بن محمد بن طالب بن علی بن جعفر بن أبی بکر بن عمرالمحضار بن الشیخ أبی بکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین السبط بن الإمام علی بن أبی طالب و امام علی، همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.

وی سی و هشتمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت

وی در سال 1350 هجری قمری برابر با 1930 میلادی در شهر الشحر حضرموت به دنیا آمد. او در خانواده‌ای صوفی دارای جایگاه بالای اجتماعی در حضرموت بزرگ شد. او نوه شاعر معروف حسین بن حمید المحضار است و جد مادری‌اش شاعری مشهور به صالح بن احمد خمور بود. اولین تحصیلات خود را در مدرسه مکارم الاخلاق شهر الشحر گذراند و سپس به مرکز علمی الشحر رفت و تحصیلات خود را در آنجا به پایان رساند و به فراگیری قرآن کریم و علوم آن، فقه، توحید، ادبیات زبان و نقد پرداخت.

شعرهای او

او در سنین پایین شعر می سرود و در مجالس حضرمی شرکت می کرد، محضار در چهارده سالگی به شعر گفتن پرداخت و در شانزده سالگی مردم شروع به خواندن اشعار او و خواندن آهنگ های او کردند. شعر المحضر خودجوش بود و به دلیل کم‌تکلف بودن، متمایز بود. از ویژگی‌هایش این بود که در بیان احساساتش در شعرهایش مهارت داشت. از درایت محضار بود که زبان شعر او همجنس با زبان مردم بود و موجب زدودن خستگی از قلب شنونده می شد. از جمله چیزهایی که به یاد داشت این بود که شعرش را در راه خانه تا بازار یا بالعکس می سرود و آهنگ می ساخت و با قوطی کبریت می خواند، چون ساز موسیقی و کوبه ای نمی نواخت.

دیوان های او

او چند دیوان منتشر کرد که برخی از آنها عبارتند از:

«دموع العشاق» (1966)

«ابتسامات العشاق» (1978)

«أشجان العشاق» (1999)

«حنین العشاق» (1999)

ترانه ها

او غزلیات معروفی دارد، چه در سطح یمن و چه در سطح خلیج و عرب. اشعار او را هنرمندان بسیاری می‌خوانند و همه هنرمندان در حضرموت پخش می‌کنند، در عصر محضار هنرمندی نیست که برای محضار نخوانده باشد. و شعر و الحان او به دلیل سهولت کلمه، سادگی، عمق معنا، حکمت و اعتبار آن برای آیندگان نیز خواهد ماند .

سوابق اجرایی و افتخارات

یکی از اعضای موسس اتحادیه نویسندگان یمن . او در اوایل دهه هشتاد به عضویت مجلس عالی خلق انتخاب شد و سپس به عضویت ریاست شورا درآمد. او در سال 1990 به عضویت اولین مجلس نمایندگان انتخاب شد. او در سال 1998 نشان لیاقت درجه یک در ادبیات و هنر را دریافت کرد. دولت یمن بنای یادبودی برای او ساخته است که قرنیه ای در شهر مکلا به نام او است.

وفات

این شاعر در روز شنبه بیست و نهم شوال 1420 هجری قمری مصادف با 5 فوریه 2000 میلادی در زادگاهش شهر الشحر درگذشت و بسیاری از شیعیان در تشییع جنازه وی شرکت کردند. پس از مرگش، موزه ای به نام او در زادگاهش با هزینه بنیاد هایل سعید انعم برای او ساخته شد که شامل تمامی آثار اوست و پذیرای بازدیدکنندگان است.