غیبیه
غیبیه از فرق «نصیریه» بودند.
تاریخچه
این طایفه به نام حیدریه نیز خوانده می شدند، زیرا پیشواى شان مردى به نام على حیدرى بود که در قرن نهم هجرى قمری زندگی می کرد.
عقاید
غیبیه معتقد بودند که خداوند تجلى کرده و سپس پنهان شده و اکنون زمان غیبت اوست و علاوه، غایب خدایى است که همان على (ع) باشد. آنان مانند «اسماعیلیه» خداوند را از صفات مجرد مى دانستند.
تقسیمات
غیبیه به دو طایفه شمالیه (شمسیه) و میمیه تقسیم شده بودند. [۱] [۲]