محمد بن سالم الحفنی

نجم الدین ابوالمکارم محمد بن سلیم بن احمد الحفنی الشافعی الخالوتی (1100 ق - 1181 ق / 1688 م - 1768 م) هشتمین شیخ الازهر از سال 1171 تا 1181 هجری بود.

شیخ الحنفی

نام	محمد بن سالم الحفنی
نام‎های دیگر	شیخ الحنفی
متولد	1688 م

تولد

شیخ الحفنی در سال 1100 هجری قمری / 1688 م در روستای هفنا در بلبیس از توابع شارکیا متولد و در آن بزرگ شد.

تحصیلات

الحفنی در همان روستای محل تولدش قرآن کریم را تا سوره شعرا حفظ کرد. الشیخ عبدالرؤوف البشبیشی از پدر محمد خواست تا او را برای ادامه تحصیل به الازهر بفرستد ، بنابراین پدر به این امر متقاعد شد. او وقتی چهارده ساله بود حفظ قرآن را به اتمام رساند. و سپس به حفظ الفیه ابن مالک در نحو،السلم در منطق ، و جوهره در توحید ، و رحبیه در عبادات ، و متن ابو شجاع در فقه شافعی و سایر متون پرداخت.

الحفنی در علوم نحو ، فقه ، منطق ، حدیث ،اصول و کلام استاد شد. وی همچنین در شعر و نثر زمان خود سرآمد بود.

اساتید

از مشهورترین شیوخ الحفنی می توان به الشیخ محمد البدیری الدمیاطی (مشهور به ابن میت) اشاره کردکه تفسیر و حدیث ، إحیاء علوم الدین غزالی ، صحیح بخاری ، صحیح مسلم ، سنن ابی داوود ، النسائی ، ابن ماجه ، مسند الشافعی ، معاجمسه گانه طبرانی و صحیح ابن حبان ، مستدرک نیشابوری و حلیة الأولیاابن نعیم را نزد او آموخت. از دیگر اساتید او می توان به الشیخ محمد الدیربی، عبدالرؤوف البشبیشی ،أحمد الملوی ، محمد السجاعی ، یوسف الملوی ، عبده الدیوی ، محمد الصغیر ، محمد بن عبدالله السجلماسی ، عید بن علی النمرسی ، مصطفى بن أحمد العزیزی ، محمد بن إبراهیم الزیادی، علی بن مصطفى السیواسی الحنفی (الضریر) ،عبدالله الشبراوی ،أحمد الجوهری و محمد بن محمد البلیدی اشاره کرد.

تدریس و شاگردان

الحفنی پس از اخذ مجوز تدریس در مدرسه السنانیه و الورقین و سپس در مدرسه الطیبرسیة (که توسط شاهزاده علا-الدین طیبرس الخازندار در سال 709 ه.ق تأسیس شد) به تدریس پرداخت.

در میان شاگردان شیخ الحفنی می توان برادرش یوسف الحفنی ، اسماعیل القونیمی ، علی السعیدی العدوی ، محمد الغبلانی و محمد الزهار را نام برد.

ریاست الازهر

شیخ الحفنی ریاست جامع الازهر را پس از درگذشت شیخ شبراوی در سال 1171 هجری قمری / 1757 م به دست گرفت که به مدت ده سال در این سمت فعالیت نمود.

درگذشت

شیخ محمد بن سلیم الحفنی در روز شنبه 27 ربیع الاول 1181 ق / 1767 م در هشتاد سالگی درگذشت و روز بعد پس از نماز بر پیکر او در جامع الازهر به خاک سپرده شد.