احمد صاحب الشعب
احمد بن محمد حبشی (متوفی 1038 هجری قمری) پیشوای مذهبی و واعظی بود که به سفرهای علمی و تبلیغی فراوان شهرت داشت. او را از برجسته‌ترین و مشهورترین افرادی می‌دانند که پس از مهاجرت طولانی از خاندان علوی به (شِعب مهاجر) بازگشت تا زندگی و آبادانی را به آنجا بازگرداند. همانجایی که پدربزرگشان احمد بن عیسی برگزیده بود. از این رو او را «صاحب الشِعب» می‌نامند.
نسبت
أحمد بن محمد بن علوی بن أبی‌بکر الحبشی بن علی بن أحمد بن محمد أسد الله بن حسن الترابی بن علی بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن علی بن أبی‌طالب، وعلی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.
وی بیست و پنجمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
تولد و تربیت
وی در تریم حضرموت به دنیا آمد و در آنجا بزرگ شد و حافظ قرآن شد. میان او و عبدالله بن سالم مولی خیله مصاحبت و همراهی استواری بود. در یک سلک طلب علم کردند و از یکدیگر علم آموختند و با هم به حرمین شریفین رهسپار شدند و در آنجا و در یمن از اساتید بسیاری کسب علم نمودند. او به کتابهای تصوف به ویژه کتاب «شرح الحکم العطائیة» نوشته ابن عباد و «دیوان با مخرمه» علاقه وافری داشت. او از راه هیزم فروشی امرار معاش می‌نمود.[۱]
اساتید
او با بزرگان زمان خود همراه شد و از علمای زمان و عصر خود علم آموخت. اساتید وی عبارتند از:[۲]
أبوبکر بن سالم صاحب عینات
عبدالرحمن بن أحمد شهاب‌الدین الأکبر
أبوبکر بن علی خرد
محمد بن عقیل مدیحج
محمد بن محمد البکری
شاگردان
برخی از شاگردان وی عبارتند از:[۳]
علوی بن عبدالله العیدروس
عبدالله بن احمد العیدروس
علوی بن محمد الحداد
الجنید بن علی باهارون
عبدالرحمن بن عبدالله بامدرک
پسرش عیدروس بن احمد الحبشی
پسرش حسن بن احمد الحبشی
نوه او، زین بن علوی الحبشی
حسین بن عبدالرحمن الحبشی
محمد الغزالی بن عمرالحبشی
آثار
او مردم را به سوی خدا فرا می خواند. شتری داشت که افسار آن را رها کرده بود و در هر شهر یا روستایی که شتر می ایستاد، پیاده می شد و در آنجا می ماند و به تبلیغ دین می پرداخت و مردم از علم او نفع می بردند. از جمله شهرهایی که به آنجا سفر کرد و در آن تبلیغ نمود عبارتند از: الغریب، حورة، الغرفة، شبام، تریس، سیئون، حتى سَر و جعیمة. و در همه این شهرها همسر برگزیده و ازدواج کرده بود. او معروف بود به مسجدسازی و مساجدی که ساخته است تا امروز آباد هستند.
فرزندان
او ازدواج بسیاری کرده بود و پانزده پسر و چهارده دختر داشت. و نه نفر از پسرانش صاحب فرزند شدند: عمر، عیدروس، شیخ، حسین، حسن، الهادی، هاشم، محمد و علوی.[۴]
وفات
او در اواخر عمر خود در شعب المهاجر نزد قبر جدش احمد المهاجر سکونت کرد و در سال 1038 هجری قمری در آنجا وفات یافت. مردم و اطرافیانشان «احمدی» نامیده شدند، زیرا نام هر دوی آنها احمد بود.[۵]
منابع
السقاف, طه بن حسن (1426 هـ). فیوضات البحر الملی من مناقب وأخبار وکرامات سیدنا الحبیب علی (PDF) (الطبعة الأولى). صفحة 31.
پانویس
- ↑ الشلی, محمد بن أبی‌بکر (1402 هـ). المشرع الروی فی مناقب السادة الکرام آل أبی علوی (PDF). الجزء الثانی (الطبعة الثانیة). صفحة 185. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 4 دیسمبر 2020.
- ↑ الحبشی, أحمد بن زین. شرح العینیة. سنغافورة: مطبعة کرجای المحدودة. صفحة 245.
- ↑ الحبشی, عیدروس بن عمر (1430 هـ). عقد الیواقیت الجوهریة. الجزء الثانی. تریم، الیمن: دار العلم والدعوة. صفحة 956.
- ↑ المشهور, عبدالرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهیرة (PDF). الجزء الثانی. جدة، السعودیة: عالم المعرفة. صفحة 463. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 2 ینایر 2020.
- ↑ الشاطری, محمد بن أحمد (1406 هـ). المعجم اللطیف. جدة، المملکة العربیة السعودیة: عالم المعرفة. صفحة 120.